Charakterystyka Adama Cisowskiego.

W powieści Kornela Makuszyńskiego "Szatan z siódmej klasy" głównym bohaterem był Adam Cisowski. Miał on siedemnaście lat, był uczniem siódmej klasy gimnazjum w Warszawie. Jego ojciec pracował jako lekarz, matka "miała na głowie cały dom. Srogi i kłopotliwy był to ciężar, w domu tym bowiem chowało się jeszcze, oprócz dorastającego Adasia, jeszcze czworo pędraków różnej płci i wieku".
Chłopiec, choć "nieco pękaty" w rzeczywistości był silny i sprężysty. Miał śmiałe, przenikliwe spojrzenie, a wygląd jego twarzy pod wpływem emocji zmieniał się. "...oczy Adasia błyszczały mocnym blaskiem, chrapy nosa miał rozdęte i drżenie latało po całym jego ciele..." Zwykle jego rozmierzwione włosy sprawiały, że wyglądał na niesfornego chłopca.
Cisowski był osobą niesłychanie aktywną, angażującą się we wszystko, co działo się wokół niego. Mimo to lubił ciszę i spokój, bo pomagały mu w myśleniu. Był spostrzegawczy, o czym świadczy to, że znalazł nitkę w księdze rachunkowej. Cechował się pomysłowością i sprytem. Chłopiec rozważnie myślący, uważany był za mistrza w logice. Miał otwarty umysł, był ciekawy świata. Umiał dążyć nawet do najtrudniejszego celu, wykorzystując przy tym swe wszystkie zdolności. "Nie tylko patrzył bystrze, lecz i widział bystrze. Ze spokojna, cierpliwą namiętnością obserwował wszystko i wszystkich. Sklejał z przedziwną zręcznością niedopowiedziane słowo, ułamki zdarzeń, okruchy i szczątki i umiał sklecić z tego znikomego materiału prawdopodobną całość". Adaś miał bardzo dobre serce, o czym świadczy to, że oddał swoje przykrycie choremu Francuzowi. Bez wahania zrezygnował z wyjazdu nad morze, by pomóc profesorowi, a przy okazji miał nadzieję przeżyć wyjątkową przygodę. Chłopiec posiadał "żywą i lotną" wyobraźnię, poszukiwał sposobów na rozwiązanie zagadek. Zawsze wesoły, uśmiechnięty i uczynny sprawiał, że jako kolega był lubiany. Nigdy nie unosił się gniewem, choć często w stosunku do swojego rodzeństwa bywał pyskaty. Asam szanował każdą osobę, nawet tych, których nie lubił. Jednak szczególną sympatie wykazywał do Wandy, będąc wobec niej miłym i subtelnym.
Cisowski był wychowany, odznaczał się wielką kulturą osobistą. Dowodem tego jest zachowanie gimnazjalisty wobec profesora Gąsowskiego, kiedy to odkrył jego metodę odpytywania uczniów.
" I ja... Tylko, że ja jestem zbrodniarz! Ja jestem winien wszelkiego szachrajstwa, a nie mogę patrzeć na to, jak pan profesor...
Głos mu się załamał i uwiązł w gardle..."
Fragment ten wskazuje na to, że był on człowiekiem honoru i umiał przyznać się do winy. Był chłopcem o niezwykłych, detektywistycznych zdolnościach. Umiał rozwiązać niejedną, trudną zagadkę. Adaś dzięki optymistycznemu spojrzeniu na świat oraz serdeczności, którą otaczał wszystkich, miał dar przyciągania do siebie ludzi.
Moim zdaniem postać Adama jest zdecydowanie pozytywna. Uważam, że jest on jedną z najsympatyczniejszych postaci literackich, a tam gdzie przebywał, zawsze działo się coś ciekawego. Bohater wzbudza moją sympatię i myślę, że chciałabym mieć takiego przyjaciela. Przy nim nigdy bym sie nie nudziła, a liczne przygody, które przeżywałabym z nim, urozmaiciłyby moje życie. Poza tym, bohater bardzo imponował mi swoją dobrocią i chęcią pomocy najbliższym. Spodobał mi się jego stosunek do matki, której pomagał pracami w domu.