Motywy romantyczne w biografii Wokulskiego
- brał udział w konspiracji, powstaniu styczniowym
- został zesłany na Sybir, jednak powrócił do Warszawy
- miłość do Izabeli: mimo różnicy wieku uważał, że jest ona mu przeznaczona, idealizował obiekt swoich uczuć
- jego wyobrażenie o miłości było kreowane pod wpływem poezji Mickiewicza
- jego miłość jest nieszczęśliwa, nie może być zrealizowana
- podejmuje próbę samobójczą, doprowadza do tego nieszczęśliwa miłość
- prowadzi ciągły konflikt ze światem, motyw buntu przeciwko konwenansom (podobnie jak Werter)
- jest nieakceptowany przez innych, samotnik
- interesuje się prostymi ludźmi ze względu na ich szczerość i brak obłudy
- odczuwa wpływ Boga na życie ludzkie, jest jednostką wrażliwą, która postrzega świat inaczej niż reszta
- w umyśle Wokulskiego ciągle toczy się walka, krytykuje to, co robi, bo uważa to za sztuczne
- autoanaliza jego zachowania
- podróżuje i okrywa prawdę o świecie
- popada w stan podobny do "romantycznej choroby wieku"
- nie wiemy jak zakończyły się losy bohatera, zakończenie jest otware
- motyw legendy i jej mądrości życiowej "Legenda o uśpionej Królewnie"
- motyw zamku
Inne postacie romantyczne
Rzecki - kult Napoleona to typowo romantyczny pogląd filozoficzny. Uważa, że Wokulski działa w konspiracji, postrzega go jako bohatera narodowego. Rzecki to typowy idealista brał udział w Wiośnie Ludów (walka narodowo-wyzwoleńcza)
Prezesowa Zasławska - miłość do wuja Wokulskiego, nie mogli wziąć ślubu ze względu na różnicę klas społecznych. Pochodzenie nie powinno wpływać na miłość, troszczyła się o lud. Zasławek przypomina nam Soplicowo
Szuman powiedział, że Wokulski był nieprzygotowany do życia w tamtej epoce. Romantyzm był przyczyną klęski Wokulskiego. Został narzeczonym Izabeli, jednak pozostał wierny swoim zasadom i nie wszedł w świat salonów. Nie wszedł do świata, który stał przed nim otworem, sam z niego zrezygnował.
Wydarzenia w "Lalce" są odwrotne niż w dramatach romantycznych. Wokulski najpierw walczy o Ojczyznę a dopiero potem się zakochuje. W utworach z epoki romantyzmu kolejność była odwrotna.
