Charakterystyka św. Patryka

Św. Patryk jest twórcą życia religijnego w Irlandii, a obecnie także jej patronem. Za życia był misjonarzem i biskupem w owym kraju. Urodził się w ok. 385-389 r., zmarł zaś w 461 r. Pochodził z rodziny kapłańskiej, był synem diakona i wnukiem kapłana. W wieku szesnastu lat został uprowadzony i sprzedany do niewoli w Irlandii, gdzie pracował jako pasterz. W tym właśnie okresie poważnie zajął się sprawami wiary. Otrzymał miano świętego w Kościele katolickim oraz prawosławnym, zważywszy na swoje dokonania.

Jednym z jego graniczących z cudem czynów było zamrożenie podanego napoju przez wróżbitów w Irlandii. Dolano kroplę trucizny, jednak Patryk, błogosławiąc napój, zamroził go, a gdy trująca kropla nie zamarzła i została przez niego wylana, napój wrócił do swojej poprzedniej konsystencji. Była to nieudana próba zabicia duchownego, starającego się nawrócić ówczesnego władcę i jego dwór. Jednak ostatecznie dzięki pomocy bożej, w tym trzęsieniu Ziemi, oraz przekonującym słowom świętego król wraz ze swoją świtą przyjęli chrzest. Sukces ten jest godny podziwu, gdyż wcześniejszym misjonarzom się to nie udało.

Z biskupem związana jest również legenda mówiąca o tym, iż wygnał z Irlandii wszystkie węże - przez modlitwę zmusił je do ucieczki do morza. Wydarzenie to miało oczywiście swoje odniesienie do Biblii, gdyż w ten sposób miał Patryk wygnać zło z Irlandii, które po dziś dzień w chrześcijaństwie przedstawiane jest pod postacią węża. Odzwierciedlało to także udaną działalność duchownego mająca na celu nawrócenie Irlandczyków i wyzbycia się pogaństwa w danym narodzie.

Magonus Sucatus (bo tak naprawdę się nazywał św. Patryk) ustanowił biskupstwa w północnej, środkowej i wschodniej Irlandii. Sam natomiast został prymasem w jednym z nich w miejscowości niedaleko siedziby królów Ulsteru. Biskupstwa te ustanawiał niedaleko siedzib królewskich. Dzięki temu było duże prawdopodobieństwo na to, iż władcy wpłyną na zmniejszenie przestępczości. I otóż, kilka lat przed śmiercią Patryka lub tuż po niej, wyraźnie się to zmieniło, a przy tym w Irlandii zniknęło niewolnictwo. Zaprzestano też składania bogom ofiar z ludzi, co jest niebłahym osiągnięciem.

Biorąc pod uwagę wszystko to, co narodowi irlandzkiemu udało się uzyskać z pomocą Brytana, Irlandczycy wiele zawdzięczają św. Patrykowi i słusznie jest ich patronem. Jego cudotwórczość, a także chęć zbliżenia ludu Zielonej Wyspy do Boga przyczyniła się do przekształcenia ich wyobraźni, nauczenia się dobroci i szlachetności, nie niszcząc ich irlandzkiego charakteru. Dlatego też, uważam, że miano świętego nadane Magonusowi Sucatusowi jest jak najbardziej uzasadnione, a także w pełni zasłużone.