Marzenia o idealnym świecie są wieczne. Zawsze zaprzątały i będą zaprzątać myśli człowieka

Dążenie ludzi do urzeczywistnienia swoich marzeń, były zawsze jednym z
głównych tematów literatury. Wszelkie projekty idealnych państw z doskonałymi
ustrojami, przewijały się przez całą historię ludzkości. To dążenie do zrealizowania czegoś lepszego, do wyrażenia tęsknoty człowieka za lepszym światem potocznie nazywamy ?utopią?. Utopie od niepamiętnych czasów zajmują bardzo ważne miejsce w dorobku ludzkości. Na przykładzie paru literackich utworów spróbuję zobrazować idealny wzorzec świata.
Uniwersalność tematu utopii, czyli dążenia do perfekcyjnego ustroju politycznego i idealnego społeczeństwa możemy zaobserwować w dziele XVIw. angielskiego pisarza Thomasa Morusa. Ale wszystko miało początek od dzieła starożytnego filozofa Platona ?Państwo? według Platona idealny świat to prawda, piękno i dobro.
Nie tylko dążenie do doskonałego życia całej ludzkości, ale również dwojga ludzi, którzy istnieją tylko dla siebie, zaprzątały myśli człowieka od niepamiętnych czasów. Przykładem tego jest przekształcenie motywu utopii w wierszu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego ?Prośba o wyspy szczęśliwe?. W wierszu zostaje wyrażone odwieczne pragnienie ludzkie o przeżyci szczęśliwej miłości, o jej spełnieniu przynoszącym ukojenie. Miłość dwojga ludzi daje nieograniczone możliwości przeżywania intensywnych doznań. W tej tęsknocie za ideałem można dojrzeć miłość do życia.
Inny rodzaj marzeń o idealnym świecie możemy zobaczyć w wierszu Wiesławy Szymborskiej ?Utopia?. Autorka ukazuje nam wyspę, z której uciekają jej mieszkańcy. Prawda jest tam niepodważalna, nie istnieją wątpliwości. Mieszkańcy maja dość życia pozbawionego mimo wszystko problemów, i takiego które nie dostarcza żadnych doznań. Poetka pokazała, jak cenny jest dar wolnej woli. Istotą ludzkiej natury jest posiadanie marzeń i dążenie do spełnienia ich, ale nie za cenę utraty możliwości myślenia i decydowania o sobie.
W literaturze można również zauważyć zagrożenia związane z realizacją marzeń i dążeniem do doskonałości. Przykładem mogą być ?Podróże Guliwera według Jonatana Swifta?. Bohaterami są nieśmiertelni, pod wieloma względami podobni do zwykłych ludzi. Ale zdrowie i siły starczają im do 50-tego roku życia, później się starzeją i zapadają na groźne choroby. Bycie nieśmiertelnym wcale nie oznacza wiecznej młodości, zdrowia i urody, Anie tego że będziemy akceptowani przez innych ludzi. Okazuje się, że widok żałosnych nieśmiertelnych może wyleczyć zwykłego człowieka o wiecznym życiu. Nawet najgorsza śmierć jest lepsza niż starość ?Nieśmiertelnych?.
Innym przykładem zagubienia człowieka w dążeniu do doskonałości jest opowiadanie pisarza amerykańskiego Ray?a Bradbury?ego ?Nadejdą ciepłe
deszcze?. Wizja przyszłości i życia zagrożonego wojną atomową na skutek działalności człowieka jest przerażająca. Dom, w którym ludzie nie maja własnej woli, gdzie rządzą roboty i maszyny napawa grozą i strachem. Człowiek staje się niewolnikiem postępu technicznego, zostaje pozbawiony wyjątkowości.
W obecnym, współczesnym świecie istnieje wiele możliwości(np.: nowinki techniczne, medyczne), które odpowiedzialnie i umiejętnie wykorzystane pozwolą na stworzenie pięknego świata, w którym wszyscy będą szczęśliwi, nie będzie głodu ani wojen. Ale prawdopodobnie są to tylko moje nierealne marzenia, ponieważ Ci, którzy są u władzy nie kierują się żadnymi wartościami, tylko własnym interesem, nawet za cenę ludzkiego życia. Tak więc nie uda się stworzyć raju na Ziemi dla wszystkich. A z drugiej strony gdyby wszystko było doskonałe i niedoścignione, tęsknota za rajem nie miałaby większego sensu. Uważam, że aby zmienić na lepsze należy zacząć od siebie.