Obraz Seurata pt. „Niedzielne przedpołudnie na wyspie Grande Jatte”

Neoimpresjonistyczny obraz G. Seurata pt. ?Niedzielne przedpołudnie na wyspie Grande Jatte? pochodzi z roku 1886. Jest on świetnym przykładem pointylizmu czyli techniki neoimpresjonistycznej polegającej na nanoszeniu na płótno czystych, podstawowych barw plamkami i pociągnięciami pędzla w taki sposób, aby łączyły się, dając porządny efekt, dopiero w oku widza. Cechą charakterystyczną tego malarstwa były więc obrazy o rozpływających się, migotliwych kształtach. Zwolennicy pointylizmu przypisywali kolorowi wartość samodzielnego środka wyrazu. Dobitnym przykładem zastosowania w tym obrazie pointylizmu jest drzewo widniejące w lewym górnym rogu ekspozycji które dzięki zastosowaniu tej techniki rozpływa się dając wyraz nieograniczenia.
Fala upału widoczna na obrazie nadaje statyczność ludziom oraz wodzie i zaciera szczegóły co jest bardzo charakterystyczne dla neoimpresjonizmu.
Obrazu nie można łatwo podzielić na plany. Cały obraz przedstawia ludzi wypoczywających na plaży podczas letniego upału. Prawą część ekspozycji dominuje starsza para przechadzająca się nieopodal brzegu jeziora. Ludzie oraz zwierzęta znajdujące się na plaży zajmują centralną część. Górny człon malunku zajęty jest w pełni przez drzewa dające cień który na obrazie bardzo kontrastuje z rozświetlonym nadbrzeżnym trawnikiem. Lewa część obrazu to głównie jezioro i daleko umieszczony brzeg. Większość głów na obrazie jest zwrócona ku lewej stronie, czyli ku jeziorze. Tonacja na obrazie ,zgodnie z dywizjonizmem wprowadzonym przez Seurata, jest różnorodna i odgrywa bardzo dużą rolę. Różnokolorowe parasolki trzymane przez postaci są bardzo ciekawym elementem obrazu.
Dzieło to ukazuje letni krajobraz i wywołuje u widza bardzo przyjemne uczucia. Dzięki zastosowaniu pointylizmu odczuć upał oraz beztroskę lata. Uważam obraz za niezmiernie orginalny. Zaciekawił mnie różnorodnością barw oraz znakomitym zastosowaniem kolorów.
Przez historyków sztuki uważany jest za kamień milowy w dziejach impresjonizmu. Daje on początek nowym prądom a szczególności neoimpresjonizmowi.