Mit o Prometeuszu

Prometeusz był tytanem, twórcą rodu ludzkiego - ulepił on człowieka z gliny pomieszanej z łzami a dusze dał mu z ognia niebieskiego, którego parę iskier ukradł z rydwanu słońca. Człowiek ten był słaby i bezbronny wobec potęgi przyrody, której nie rozumiał. Prometeusz wykradł bogom Olimpu ogień i nauczył człowieka używania go. Zeus namówił bogów do stworzenia pięknej i urokliwej Pandory, nazwanej tak, gdyż była darem dla ludzi. Otrzymała ona bardzo szczelnie zamkniętą puszkę. Pandora została podstawiona pod dom Prometeusza, ale ten nie przyjął jej i nakazał odesłać. Jeden z jego lekkomyślnych braci, Epimeteusz, poślubił tę kobietę. Wkrótce Pandora namówiła męża do otworzenia tej puszki. Na świat wydostały się wszystkie smutki, choroby, zbrodnie.
Prometeusz chcąc się zemścić na bogach zabił woła i podzielił go na części ( za puszke Pandory). Jedną częśćcią było mięso owinięte w skóry, a drugą kości owinięte w tłuszcz. Zeus wybrał gorszy wór z kośćmi, tłuszczem. Zgodnie z umową (między Zeusem a Prometeuszem) ludzie mają składać bogom tłuszcz i kości. Władca Olimpu ukarał Prometeusza, przykuwając go do skał Kaukazu. Samotny cierpiał katusze, podczas gdy przylatywał orzeł, który wyjadał wątrobę, która każdej nocy odrastała Prometeuszowi.