Charakterystyka Pankracego jako bohatera tragicznego

Pankracy z greckiego wszechwładca. W utworze Nie-boska komedia jest on jednym z głównych bohaterów. W dramacie odgrywa bardzo ważną rolę - przywódcy obozu rewolucjonistów. Jest to człowiek z ludu, bez przeszłości - nie ma przodków i tradycji. Prawdopodobnie nie przyjął także chrztu. Jest ateistą a Hrabia Henryk mówi o nim, że jest ?bez anioła stróża?.
Pankracy jako przywódca ludu musi mieć cechy pozwalające mu na pełnienie tej ważnej funkcji. Tak wiodąca pozycja wymagała od niego wielu umiejętności, a z pewnością je posiadał. Był człowiekiem bardzo szanowanym, gdyż swoim autorytetem umiał wzbudzić wśród podwładnych szacunek, dlatego jego sługa zwracał się do niego ?Mistrzu?. Dzięki takiej postawie potrafił zapanować nad podburzonym tłumem. Ludzie całkowicie się mu podporządkowują. Jako lider tłumu ma świadomość, że jego pozycja jest bardzo ważna i wielka. Był człowiekiem stanowczym i konsekwentnym w tym, co głosi oraz bardzo zdecydowany, o czym mówi fragment ?chwili jednej zwątpienia, pomieszania nie dojrzeć?. Umie wśród ludu wzbudzić ciekawość i zainteresowanie tym, co do nich mówi. Był bardzo inteligentny i rozumny, o czym mówi cytat ?błogosławieństwem wielkiego rozumu?.
Jako wielki przywódca posiada wiele cech pomocnych mu w zdobywaniu tłumów. Był dobrym mówcą a pomagała mu w tym technika przemawiania. Sposób modulowania głosu: ? głos jego przeciągły, ostry, wyraźny?, a przy tym doskonale zgrana gestykulacja, co
sprawiało, że wszystko było doskonale rozumiane przez lud. Podczas przemawiania utrzymywał kontakt wzrokowy ze słuchaczami, który jest tak bardzo ważnym elementem dobrego odbioru i zdobyciu zaufania wśród ludzi.
Jego wygląd świadczył o tym, że był człowiekiem bardzo umartwionym myślami, o czym mówi fragment: ?czoło wysokie przestronne, ??. Wygląd twarzy mówi jak bardzo postarzał się od myślenia. Przyschła do czaszki pobladła skóra, którą ?broda czarna wieńcem opasuje?. Pomiędzy muskułami widać kości, co może świadczyć, że był już nie młodym człowiekiem.
Był przywódcą ludu, miał świadomość ważności swojej pozycji, poważania jakie posiadał, ale jest niezrozumiany. Choć lud tak bardzo mu ufa, wtóruje i jest posłuszny, to Pankracy jest świadom, że ani jedna osoba nie rozumie jego planów. Z tego powodu czuje się nieszczęśliwy. Wyraża się o swoich poddanych pogardliwie, nazywa ich ?niewolnicza??.
Jako ateista odrzucał istnienie Boga i właśnie taki świat chciał stworzyć. Pragnął być kreatorem, upodobnić się do Boga, sprzeciwić się Jemu i zastąpić Go. Prawdziwy raj dla ludzi chciał stworzyć na ziemi. W miejsce gdzie niedawno zginęło tyle istnień chce tchnąć nowe życie. Chciał wszystko to odbudować, bo dopiero wtedy dzieło zniszczenia będzie odkupione. Jego plany były dobre, ale odrzucały osobę Boga w świecie, dlatego nie mogły się spełnić. Pankracy nie wierzył w Boga, ale dopiero pod koniec swego życia otworzyły mu się oczy. Cały czas uważał Boga za wymysł plotkujących kobiet, ale przekonał się, że On naprawdę przyszedł widząc Go na własne oczy. Był strasznym niedowiarkiem, gdyż uwierzył w Boga dopiero na łożu śmierci, gdy ujrzał Jego oblicze.
Pankracy jako bardzo ważna postać w dramacie odgrywa tu dużą rolę. Jest wielkim przywódcą i posiada wiele cech, które pomagają mu w zdobyciu władzy. Jest bezwzględny i stanowczy. Posiada plany i chce je wcielić w życie. Jest niestrudzony w dążeniu do zamierzonego celu(nie czas mi jeszcze zasnąć). Chce za wszelką cenę stworzyć świat bez udziału Boga, co nie jest możliwe i dlatego jest bohaterem tragicznym. Pragnie też dobra dla swoich podwładnych, ale posługuje się przemocą.