Stanisław Wokulski - "Człowiek epoki przejściowej".

Głównym bohaterem utworu Bolesława Prusa pt. "Lalka" jest Stanisław Wokulski. Jest postacią reprezentującą pokolenie epoki przejściowej. Jest romantykiem i pozytywistą, ponieważ dorastał w epoce romantyzmu, a żył w czasach pozytywizmu. Jest rozdarty pomiędzy tymi różniącymi się od siebie epokami. Na podtawie podanego fragmentu i całości lektury postaram się przedstawić go jako romantyka i pozytywistę.

Jako romantyk Stanisław Wokulski brał udział w powstaniu styczniowym, za co został zesłany na Syberię. Świadczy to o jego patriotyźmie i miłości do ojczyzny. Również nieszczęśliwa, nie odwzajemniona miłość czyni z niego romantyka. Idealizował swoją ukochaną, którą była Izabela Łęcka. Zdobył pokaźny majątek , dzięki któremu się z nim zaręczyła. Z czasem zrozumiał jednak, że ona nigdy go nie pokocha. Odezwał się w nim głos romantyka mówiący, że nie można kupić uczuć. Nieszczęśliwe uczucie doprowadziło do tego, że Wokulski próbował popełnić samobójstwo. Jak inni romantycy był człowiekiem samotnym i wybitnym. Kochał Izabelę miłością romantyczną, czyli idealizującą. Na szczęście zdał sobie sprawę, że nie jest ona jego ideałem.

Jako pozytywista Stanisław realizuje hasła epoki. Pierwszym z nich jest praca u podstaw, czyli praca dla ludu i nad ludem. Wokulski realizował ja pomagając ubogim np. Magdalence. Drugie z nich to praca organiczna, czyli skupienie się na rozwojun kraju, a nie na walce z zaborcą. Przykładem może być rozwój sklepu lub spółka do handlu ze Wschodem. Trzecie hasło to równouprawnienie Żydów, które realizuje współpracując z nimi. Również jako pozytywista fascynuje go nauka i wiedza.

Stanisław należy do dwóch epok. Jednocześnie jest romantykiem, cierpiącym z powodu nieszczęśliwej, nie odwzajemnionej miłości i pozytywistą osiągającym sukces zawodowy i realizującym hasła epoki pozytywistycznej. Miłość do Izabeli przesłania mu cały świat. Jednak ona nie docenia go i nie dotrzega jego uczuć. Główny bohater będąc romantykiem nie potrafi się onaleźć w czasach pozytywistów, którzy nie kierują się uczuciami. Te dwie epoki bardzo się od siebie różnią i trudno je ze sobą pogodzić.