Wiersz pt. „Ofiara Świerzopa” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego

Wiersz pt. "Ofiara Świerzopa" Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego odwołuje się wyraźnie do konkretnych słów inwokacji z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza. Użyty tam został tajemniczy termin: świerzop, który przez długie lata był obiektem zainteresowania wielu badaczy literatury. Spierano się i dociekano, co kryje się za tym słowem. W pewnym momencie badań nad tekstem wieszcza doszło wręcz do obsesji rozszyfrowywania botanicznej warstwy przedmiotów przedstawionych w epopei narodowej.

Takie postępowanie wydawało się Gałczyńskiemu śmieszne i bezsensowne. Nie widział bowiem potrzeby tak drobiazgowego analizowania utworu. Napisał więc wiersz, w którym w sposób komiczny i prześmiewczy rozprawił się z ówczesnymi badaczami literatury i ich dziwnym zachowaniem.

Utwór Gałczyńskiego to komicznie przedstawiona, rozpaczliwa próba rozwiązania zagadki świerzopa. Poeta pyta o niego badaczy literatury, poszukuje go w mądrych księgach, ale problem pozostaje nierozwiązany. Nikt bowiem nie jest w stanie odpowiedzieć poecie na pytanie: Czym jest świerzop? W efekcie poeta stwierdza, że podobnie jak inni miłośnicy i badacze literatury Mickiewicza, tak i on nie jest w stanie rozszyfrować tego terminu.

Gałczyński w swym utworze parodiuje niejako obsesyjne zachowanie niektórych mądrych znawców literatury, którzy zbyt poważnie i drobiazgowo podeszli do tekstu Mickiewicza, zbłaźnili się i zyskali miano ofiar świerzopa.