Relacja Bóg-człowiek na podstawie psalmów (8,23,123,130,146)

Na podstawie opisu stworzenia świata zawartego w Księdze Rodzaju można stwierdzić, że zawiera przede wszystkim przesłanie, iż Bóg jest źródłem człowieka i całego wszechświata. Stworzyciel wyróżnił ludzi z pośród wszystkich istot. To dla nich stworzył świat i oddał im go w posiadanie. Człowiek został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, ale posiadł również wolną wolę. Sprytnie wykorzystuje to szatan, przez co buntuje człowieka przeciw Bogu, jednakże gdy ten spostrzega swoją pomyłkę, skruszony powraca ku Ojcu. Stwórca kocha ludzi miłością bezgraniczną, lecz oni nie dojrzeli w pełni do jej zrozumienia i odwzajemnienia. Powoli dorastają do niej, uczą się jej na własnych błędach. Najlepiej stosunki między ludźmi a Bogiem obrazują psalmy. Są to liryczne utwory modlitewne, rodzaj pieśni religijnej, o podniosłym, modlitewnym charakterze, których adresatem jest zazwyczaj Bóg, rzadziej człowiek. Ze względu na treść wyróżnia się psalmy: dziękczynne, błagalne, pokutne, prorocze, pochwalne, patriotyczne, żałobne. Na podstawie psalmów 8,23,123,130,146[145] postaram się jak najlepiej ukazać te relacje.
Psalm 8 jest psalmem pochwalnym. Autor pragnie sławić Boga, wychwala jego potęgę, moc, a także łaskę i miłosierdzi wobec swych dzieci. Jednocześnie zadaje pytanie ?czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz??. Nie może zrozumieć czym człowiek zasłużył sobie na tak wiele łask. ?Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś.?. Nie jest wstanie pojąć miłości, jaką obdarzył go Stwórca, ta cała bezinteresowność wydaje się niemożliwa, zbyt piękna, by była prawdziwa. Autor nie ukrywa uwielbienia i fascynacji osobą Wszechmocnego oraz jego postępowaniami. Trzeba jednak podkreślić, iż Bóg nie daje człowiekowi władzy absolutnej. Ofiarowuje nam świat, byśmy z nim współżyli w zgodzie i harmonii. On w nas wierzy, obdarowując wielkim kredytem zaufania. Jak jednak mu się odpłacamy? Na to pytanie powinien odpowiedzieć sobie każdy sam.
Kolejnym psalmem, jaki pragnę przybliżyć jest psalm 23. Jest on bodajże najpopularniejszym spośród wszystkich psalmów. Opisuje Boga jako dobrego pasterza, opiekującego się swymi owieczkami, czyli ludźmi. To porównanie idealnie pasuje do roli jaką spełnia Pan pośród ludzi wierzących. Pasterz zajmuje się wszystkimi potrzebami swojego stada. Dzięki niemu owieczki mogą wieść beztroskie i radosne życie. ?Chociażby, przechodził przez ciemną dolinę, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną?. Doświadczają bezcenności każdej chwili swego istnienia, ponieważ nie jest ona nigdy przesłonięta zmartwieniem o każdą następną. Gdy nawet przyjdzie im jakieś doświadczenie, gdy życie każe im ?chodzić ciemną doliną? wierzą w swego opiekuna, który dla ich życia gotów jest poświęcić swoje własne. Wiedzą, że przyjdzie im z pomocą. Podjęcie przez człowieka decyzji o ofiarowaniu swego życia Bogu, staje się źródłem obfitości łask w rzeczywistości ziemskiej, a następnie najprostszą drogą do radości w królestwie niebieskim. Idealnym podsumowaniem psalmu są słowa ?Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną przez wszystkie dni życia. I zamieszka, w domu Pana po najdłuższe czasy.?. To jest klucz do szczęścia, bo gdy ?Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie,?.
Jedynak czy zawsze zawierzamy tak ślepo Bogu? Czy nie zdarza nam się Go odrzucić? Dopiero po chwili refleksji dociera do nas jak bardzo zawiedliśmy. Chcemy wyrazić skruchę i przeprosić za nasze winy. To właśnie opisuje psalm 123. Jest on psalmem o charakterze błagalnym. Podmiot zdaje sobie sprawę ze swojej winy i wykazuje skruchę ?(...)dopóki się nie zmiłuje nad nami. Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami, bo wzgardą jesteśmy nasyceni.?. Żałuje swoich czynów i prosi Boga o pomoc, gdyż wie, że z nim łatwiej będzie mu przezwyciężyć swoje słabości. Bowiem zostało powiedziane, "Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a zostanie wam otworzone. Każdy bowiem kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje, a kołaczącemu zostanie otworzone" (Łk 11, 9 - 10). Tak więc prosi i wierzy, że będzie mu dane. Tę sentencję możemy również odnaleźć w psalmie 130. Przedstawia on potrzebę obcowania człowieka z Bogiem. Potrzebę wsparcia i pomocy, wskazania ?tej właściwej drogi?. Wskazują na to słowa ?W Panu pokładam nadzieję,?. Symbolizują one ufność, z jaką odnosi się człowiek z prośbami do Najwyższego prosząc o pomoc i wsparcie. Wie, że Bóg nie odmówi mu pomocy i poda pomocną dłoń. Wynagradza posłuszeństwo, które wynika nie ze strachu, lecz z miłości. ?Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego odkupienie.?. Te słowa najlepiej oddają przesłanie całego psalmu. W zamian za bezgraniczne zawierzenie się Bogu otrzymamy łaskę i odkupienie.
Jako ostatni przytoczę psalm 146. Podmiot liryczny odczuwa ogromną radość, wynikająca bezgranicznego oddania się Bogu. Pragnie wychwalać imię Stwórcy, aż do śmierci. ?Alleluja. Chwal, duszo moja, Pana, chcę chwalić Pana, jak długo żyć będę; chcę śpiewać Bogu mojemu, póki będę istniał.?. Z tego przekonania rodzi się prawdziwe i szczere wyznanie wiary w Boga, sławionego pewnego rodzaju litanią, która wymienia właściwe Mu przymioty miłości i dobroci ?który stworzył niebo i ziemię, i morze ze wszystkim, co w nich istnieje. On wiary dochowuje na wieki, daje prawo uciśnionym i daje chleb głodnym. Pan uwalnia jeńców, Pan przywraca wzrok niewidomym, Pan podnosi pochylonych, Pan miłuje sprawiedliwych. Pan strzeże przychodniów, chroni sierotę i wdowę, lecz na bezdroża kieruje występnych. Pan króluje na wieki, Bóg twój, Syjonie - przez pokolenia.?. Podmiot liryczny jest zachwycony łaską i darami Najwyższego, wielbi Go. Psalm 146, który dzisiaj rozważamy, przypomina o potrzebie ufności wobec Boga, gdyż tylko Bóg zna cel i kres ludzkiej egzystencji.
Podsumowując, kontakt między Bogiem a człowiekiem opiera się na wzajemnych relacjach. Pan dba o swoje owieczki, chroni je, opiekuje się nimi. Jego rola jednak nie ogranicza się jedynie do zsyłania łask i darów. Stwórca ma wobec nas również wymagania. W zamian żąda bezgranicznego zaufania i oddania. Niestety człowiek jest istotą błądzącą i nie zawsze mu się to udaje. Sadzę, że najlepszym zakończaniem będzie przywołanie słów Mikołaja Berdjajewa ?Istnieje ludzka tęsknota za Bogiem, i istnieje również boska tęsknota za człowiekiem?.


praca oceniona na 5 w LO klasa mat-fiz-inf