Streszczenie legendy o świętym Aleksym

Aleksy pochodził z zamożnego i znanego książęcego rodu rzymskiego. Wyróżniał się przede wszystkim chrześcijańskimi zasadami życia, przejętymi od rodziców. Zgodnie z ich wolą poślubił on królewnę. Nie potrafił jednak żyć w związku, zdecydował pójść za głosem serca i już w noc poślubną opuścił młoda małżonkę. Zabrał ze sobą bogactwa i odpłynął okrętem. Po wyjściu na nieznany brzeg, rozdał ubogim wszelkie kosztowności, a sam rozpoczął życie żebracze, siedząc pod kościołem całymi dniami i nocami. Rozpoczął ascetyczny tryb życia, w imię Boga wyrzekając się wszelkich dóbr doczesnych. Pewnego mroźnego wieczoru zlitowała się nad nim Matka Boska i rozkazała klucznikowi otworzenie bram kościoła. Wtedy Aleksy znalazł się w centrum zainteresowania. Nie chciał tego, wiec opuścił miasto i rozpoczął wieloletnią tułaczkę. Dziwnym trafem po latach trafił z powrotem pod bramy rodzinnego domu. Jako żebrak nie został rozpoznany przez rodzinę. Siedział więc w pomyjach i żywił się odpadkami z ojcowskiego stołu. Tak umartwiał się przez szesnaście lat, narażony na ciągłe upokorzenia. Przeczuwając rychła śmierć w liście spisał dzieje swojego życia. Kiedy zmarł w całym mieście rozdzwoniły się dzwony. Jego odejściu do nieba towarzyszyły niezliczone cudy, a wieść o zdarzeniu rozgłaszał mały chłopiec. Do ciała zaczęły nawet przybywać procesje, ponieważ miało moc uzdrawiającą. Przybywali kardynałowie, biskupi, kapłani, a nawet sam cesarz. Kiedy zauważono kartkę w jego dłoni wielu próbowało ją wyciągnąć. Powiodło się to jednak jedynie żonie zmarłego, przez lata trwającej w czystości i wierności wobec męża. Wówczas dopiero świat poznał dzieje św. Aleksego.