Osiągnięcia kulturowo - cywilizacyjne starożytnych Hellenów

Starożytna Hellada z pewnością była kolebką cywilizacji europejskiej. Przez wiele lat rozwijały się tu obok siebie język, kultura, sztuka, architektura, filozofia i demokracja.
Jednak według mnie najlepszym osiągnięciem starożytnych greków jest zainteresowanie się filozofią, aspektem życia i wieloma problemami życia, powstania itp.

U bram świata - Filozofia

Od wieków ludzie szukali odpowiedzi na pytania: jak żyć? Co to jest życie?
Jak powstało życie? Jak powstał świat? W VI wieku p.n.e. w Helladzie pojawili się myśliciele, którzy - jako pierwsi w dziejach ludzkości - próbowali odpowiedzieć na te pytania bez odwołania do religii, jedynie drogą racjonalnego rozumowania. Najstarszy z greckich filozofów - Tales z miasta Miletu, greckiej kolonii w Azji Mniejszej (pocz. VI w. p.n.e.), starał się odszukać podstawowy pierwiastek, od którego pochodzą wszystkie inne, i uznał wodę za źródło świata i życia. Nieco młodszy był Heraklit z Efezu (także w Azji Mniejszej), którego nauka, podkreślająca sprzeczności i zmienność zjawisk i pojęć, wywarła wielki wpływ na późniejszych myślicieli. U najdawniejszych filozofów greckich najważniejsze są nie tyle ich konkretne poglądy, ile samo postawienie pewnych problemów. Można śmiało powiedzieć, że Grecy stworzyli podstawy wszystkich nauk.

Architektura

Styl dorycki, joński i koryncki
Najstarszym stylem jest dorycki, który powstał w VII wieku p.n.e. i występował głównie w Grecji i koloniach zachodnich, na przykład na Sycylii i w południowej Italii. Kolumna dorycka charakteryzowała się wybrzuszonym i żłobkowanym trzonem, pozbawiona była bazy, jej głowica miała prostą formę geometryczną. Około stu lat później na wyspach Morza Egejskiego wykształcił się bardziej dekoracyjny styl - joński. Jego charakterystycznymi cechami były woluty (ślimacznice) na głowicach oraz akroteria. Kolumny jońskie różniły się od doryckich tym, że były smuklejsze i posiadały profilowaną bazę.

Kolejnym stylem był koryncki powstał w Atenach w V wieku p.n.e. Kolumny korynckie były najbardziej smukłe i charakteryzowały się bogato zdobionymi kapitelami. Ważną ozdobą korynckich głowic były liście akantu, rośliny rosnącej w krajach basenu morza śródziemnego.

Igrzyska olimpijskie

Igrzyska odbywały się na cześć wszystkich bogów. Największe i najsłynniejsze odbywały się na cześć Zeusa, co cztery lata w Olimpii. Pierwsze odbyły się 776 r. p.n.e. W czasie trwania igrzysk w całej Grecji obowiązywał pokój. Starożytne Olimpiady zakończyły się w 395 r. n.e. W 1896 r. Francuz baron Pierre de Coubertin zorganizował I nowożytne igrzyska w Atenach. Od tego czasu, co cztery lata sportowcy z całego świata spotykają się na olimpiadzie Mimo wielu różnic pomiędzy igrzyskami starożytnymi a współczesnymi są one ich kontynuacją.

Język

Około 750 r. p.n.e. w wyniku kontaktów Greków z Fenicjanami cywilizacja grecka osiągnęła inny wymiar powstał precyzyjny alfabet, znajdujący zastosowanie z niewielkimi zmianami w czasach dzisiejszych. Przystosowali oni alfabet fenicki składający się z 22 liter do swoich potrzeb usuwając niektóre znaki i dodając oznaczenia samogłosek. Tak po wszystkich zmianach powstał 24 literowy alfabet grecki. Od tego czasu nastąpił stały rozwój kultury piśmiennej. Znajomość alfabetu ułatwiła wymianę myśli i doświadczeń, z czym wiązał się rozwój wielu dziedzin życia.

Teatr

Teatr grecki narodził się z przedstawień religijnych na cześć boga Dionizosa, organizowanych w czasie świąt zwanych, Dionizjami. Pierwotnie podczas Dionizji występował chór satyrów pod przewodnictwem koryfeusza, który intonował pieśń wykonywaną następnie przez śpiewaków. Z czasem koryfeusz wyodrębnił się i zaczął prowadzić dialog z chórem, pełniąc rolę aktora. Wielkie Dionizja organizowano w miastach, w marcu. Z nich powstała tragedia We wrześniu miały miejsce małe Dionizja, odbywające się na wsiach, które zapoczątkowały komedię. Sztuki prezentowano w formie zawodów przedstawień, czyli agony. Do współzawodnictwa stawało zwykle trzech dramatopisarzy. Każdy z nich miał jeden dzień na przedstawienie swojej tetralogii, czyli zestawu czterech dramatów, w skład którego wchodziły trzy tragedie i jedna komedia. To właśnie teatr grecki zapoczątkował bardzo obszerny i różnicowany teatr współczesny.