Różne oblicza przyjaźni

Różne oblicza przyjaźni-przedstaw je na podstawie swoich doświadczeń oraz wybranej lektury.

Czym jest przyjaźń? Wzajemnym zaufaniem, radością przebywania z drugą osobą, życiem problemami innego człowieka, pewnym rodzajem bliskości. To uczucie niezwykle ważne w życiu. Dodaje uroku, urozmaica czas, ale i dodaje pewności siebie.
Przyjaźń nie spada z nieba, trzeba o nią zabiegać, pielęgnować ją i o nią dbać.
Choć niektórzy twierdzą, że prawdziwych przyjaciół poznaje się po tym, że można zadzwonić do nich w środku nocy po wielu dniach milczenia-i to ich nie zdziwi.

Z własnego doświadczenia wiem, że każdy człowiek pragnie mieć osobę, do której w każdej chwili oraz z każdym problemem może się zwrócić bez względu na czas, miejsce. Przeważnie w takich sytuacjach liczymy na poparcie z jego strony. Czasami zdarza się tak, że przyjaciel dla naszego dobra podpowie co powinniśmy zrobić w danej sytuacji, choć nie zawsze jest to zgodne z naszymi odczuciami. Przyjaciel jest naszym powiernikiem, osobą, którą darzymy największym zaufaniem. Brak takiej osoby negatywnie wpływa na nasze samopoczucie i przede wszystkim potrafi zostawić trwały ślad w naszym sercu. Większość ludzi odczuwa tak silną potrzebę posiadania jakiegoś przyjaciela, że czasami ich przyjacielem okazuje się nawet książka. Bodźcem, który nimi kieruje przy takim wyborze jest strach przed zawodem ze strony drugiego człowieka.
Za przyjaciółki uważały się Ania z Zielonego Wzgórza i jej sąsiadka- Diana. Dziewczynki spędzały ze sobą mnóstwo czasu. Wspólnie uczą się i bawią: chodzą razem do szkoły, zwierzają się sobie ze swoich marzeń, odwiedzają się. Pragnieniem Ani jest znalezienie prawdziwej przyjaciółki ?od serca?, więc wybiera na nią Dianę. Czasem jednak wydaje się ze pomiędzy nimi tak naprawdę nie ma prawdziwej przyjaźni, lecz trochę przypadkowe koleżeństwo.
Ania i Diana wytyczają sobie odmienne cele, o czym innym marzą. Ania ma większe potrzeby intelektualne i ambicje, jest obdarzona bogatszą wyobraźnią, potrzebuje w życiu niezwykłości, inaczej wyobraża sobie miłość, przyjaźń, pracę. Zbyt wiele dzieli obie dziewczyny, dlatego ich przyjaźń z biegiem czasu powoli się rozluźnia. Ściśle łączy je przez lata szkolne, ale jako dorosłe widują się już coraz rzadziej i zwierzają się sobie z odmiennych problemów. Diana wcześnie bierze ślub zupełnie z przeciętnym chłopakiem i zakłada rodzinę. Ania zaś cały czas poszukuje wielkiej, romantycznej miłości i spełnia swe ambicje naukowe. Zdobywa wykształcenie i nawiązuje nowe przyjaźnie.
Inny rodzaj przyjaźni zawiązuje się między Anią i Gilbertem. Na początku młody Blythe jest rywalem Ani o pierwsze miejsce w klasie, wrogiem numer jeden, złośliwym chłopakiem, który dokucza rudowłosej dziewczynie. Potem się stają przyjaciółmi, a w końcu zdają sobie sprawę, że połączyło ich głębsze uczucie. Ich przyjaźń przekształciła się w miłość. Ania i Gilbert na zawsze, nawet w małżeństwie, pozostali przyjaciółmi.
Również przyjaźnie Jagienki i Zbyszka z Krzyżaków oraz Stasia i Nel z W pustyni i w puszczy przerodziły się w miłość.
Zbyszko i Jagienka wychowujący się niemal jak rodzeństwo, wielokrotnie wspierający się w kłopotach, dopiero po licznych życiowych doświadczeniach odkrywają, że są sobie przeznaczeni.
Przyjaźń Stasia i Nel narodziła się w wyniku znajomości ich rodzin. Ojcowie dzieci razem pracują, przyjaźnią się, odwiedzają, więc Staś i Nel spędzają ze sobą mnóstwo czasu. Porwani przez Beduinów znajdują się w wielu niebezpiecznych sytuacjach.
Starszy i odpowiedzialny Staś niejednokrotnie wykazał się odwagą i troską o swą małą przyjaciółkę, czym pozyskał jej pełne zaufanie.
Męskie przyjaźnie kojarzą się nie tylko ze wspólnymi zainteresowaniami, zajęciami, znajomymi, ale i? wspólnymi wrogami. Chłopcy często łączą się w grupki i jednoczą się przeciw innym ferajnom. Tak jest w książce Ferenca Molarna Chłopcy z Placu Broni.
Pisałam o bohaterach literackich, ale przecież i w moim życiu przyjaźń jest bardzo istotna. Nie wyobrażam sobie, by nie dzielić się z przyjacielem swoimi radościami i troskami. Troski dzielone na dwie osoby wydaja się lżejsze, a i radość, którą się z kimś dzielimy jest podwójna.