Charakterystyka Petroniusza "Quo vadis"

Jednym z głównych bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza pt. "Quo Vadis" jest Petroniusz. Jest on rzymskim poetą, przypisuje się mu autorstwo powieści pt. "Satyricon". Wywierał bardzo duży wpływ na cezara Nerona. Stał się wyrocznią w sprawach dobrego smaku i wartości artystycznych stąd przydomek "Arbiter elegantiae".

Jako esteta bardzo dbał o swój wygląd zewnętrzny. Jego poranna toaleta trwała bardzo długo i była bardzo "starannie" wykonywana. Jak na swój wiek był bardzo przystojnym mężczyzną, o czym mówi cytat: "Petroniusz bowiem, lubo starszy i mniej atletyczny, piękniejszy był nawet od Winicjusza. Kobiety w Rzymie podziwiały nie tylko jego giętki umysł i smak ("), ale i ciało". Przywiązywał dużą uwagę do własnego ubioru , a każdego ranka poświęcał ponad trzy godziny na układanie włosów.

Charakteryzował się szczerością oraz stanowczością. W każdej sytuacji wyrażał swoje zdanie jednak potrafił dobrać takie słowa, aby nikogo nie urazić a tym bardziej Nerona. W listach do Winicjusza otwarcie nazywał cesarza błaznem i obrażał go, wiedząc, że Winicjusz go nie wyda.

Był sprytny, mądry i przebiegły. Rywalizował o wpływy u Nerona z Tygellinem - jego przeciwieństwem. Petroniusz nie zmieniał swojego zdania, aby przypodobać się cezarowi tak jak robił to jego przeciwnik. Wywierał na niego taki wpływ i w taki sposób dobierał słowa, aby to on mógł manipulować Neronem, stał się jego prawą ręką. Przewyższał jednak Tygellina inteligencją i dowcipem.

Był estetą, otaczał się tylko i wyłącznie tym, co piękne. Mieszkał w bardzo pięknie i bogato urządzonym domu, a nawet otaczał się piękną służbą. Mówiono, iż podobno nawet Neron nie ma tak pięknych niewolników. Był bardzo lubiany i ceniony przez ludzi. Uważał, że należy używać życia jak najwięcej i nie dbać o to, co będzie.

Moim zdaniem Petroniusz jest postacią pozytywną, bardzo ciekawą i intrygującą. Z jednej strony jest idealistą uwielbiającym sztukę i piękno, który nie lubi widoku krwi, a z drugiej był sceptykiem. Nie wierzył w bogów, lecz na wszelki wypadek dla bezpieczeństwa składał im ofiary. Bez wątpienia jest jedną z najciekawszych postaci w ponadczasowej powieści "Quo Vadis" Henryka Siekiewicza.