Biografia Jana Kochanowskiego

Jan Kochanowski przyszedł na świat w Sycynie, ziemia radomska, w 1530 roku. Jego rodzina należała do średnio zamożnej szlachty. W 1544r. został wysłany do Krakowa, gdzie rozpoczął studia na Akademii. Nie jest pewnym co studiował - wiemy, że interesował się matematyką i astronomią, ani też jak spędzał wolny czas.

W latach 1551-1552 przebywał w Królewcu, pobierając nauki na tamtejszej, protestanckiej, uczelni. Po tym krótkim pobycie wyjeżdża na dalsze studia do Włoch, a dokładnie rzecz ujmując do Padwy. Zdobywa tutaj bardzo solidne wykształcenie w zakresie filozofii, filologii oraz doskonałą znajomość języków starożytnych.

W latach 1555-1556 przebywa ponownie w Królewcu, gdzie zbliża się do dworu elektora pruskiego Albrechta Hohenzollerna. Następnie wraca do Padwy. Wszystkie te wojaże po znakomitych ośrodkach intelektualnych ówczesnej Europy sprawiły, że Kochanowski wyrósł na człowieka wielkiego formatu, zainteresowanego wszystkimi stronami życia. Jego znajomość literatury nie ograniczała się jedynie do autorów starożytnych, ale również nowożytnych (dla niego). Czytał Petrarkę oraz Dantego. Po tych lekturach poczęło w nim zwyciężać przekonanie, że literatura powinna być tworzona w języku ojczystym autora.

Skończywszy studia w Padwie wyruszył do domu, ale nim tam dotarł, odbył jeszcze podróż po Niemczech i Francji. Ostatecznie w Polsce zjawia się w 1559 roku. Trafia na dwór Zygmunta II Augusta, gdzie zyskuje możnych protektorów. Koniec końców zostaje jednym z osobistych sekretarzy króla. Jest już znanym autorem Pieśni oraz licznych fraszek. Pobyt na dworze był również okazją do poznania wielu ciekawych ludzi, a także okazją do zabawy. Kochanowski nie odmawiał sobie ani jednego, ani drugiego. W 1571 roku opuszcza jednak służbę królewską i osiada w swym majątku w Czarnolesie. Wkrótce żeni się z Dorotą Podlodowską.

Pobyt na wsi, jego sielankowość, stanowił dla niego odtrutkę po uciechach życia światowego. Pomógł mu również odnaleźć równowagę duchową po śmierci ukochanych córek - Hanny i Urszuli. Tej ostatniej poświęcił cykl pieśni żałobnych. Treny stały się pomnikiem "trwalszym od spiżu" postawionym przez ojca-poetę ukochanej córce.

Jednak życie ziemianina nie stępiło jego zainteresowania sprawami publicznymi. Zabierał on wiele razy głos na sejmikach. Wypowiadał się między innymi w sprawach elekcji nowego króla. Żywe pozostawały również jego więzy z Janem Zamoyskim. Jan Kochanowski zmarł w Lublinie w 1584 roku.

Najważniejszymi utworami pozostawionymi przez poetę są: Odprawa posłów greckich (wyd. 1578), Psałterz Dawidów - parafrazy psalmów (wyd. 1579), Pieśń świętojańska o Sobótce (wyd. 1586), Fraszki (wyd. 1584), Pieśni (wyd. 1586), wspomniane Treny (wyd. 1580).