Portrety matek. Omów temat na podstawie załączonych fragmentów Dziadów części III Adama Mickiewicza i fragmentów powieści Zofii Nałkowskiej Granica. Zwróć uwagę na przejawy macierzyńskiej miłości.

Dwa portrety matek
Każda kobieta, czy to psychicznie, czy biologicznie dąży do macierzyństwa. Takie kobiety, z wyraźnym naciskiem na macierzyństwo przedstawia Zofia Nałkowska w „Granicy” i Adam Mickiewicz w „Dziadach”. Przedstawiają wady ich zachowań i jednocześnie piękną miłość matki do syna.
Władziowa pochodzi z miasta lub ze wsi w pobliżu miasta, na co wskazuje brak naleciałości gwarowej w jej języku. Jest ubogą niezamężną służącą, która jest nieobliczalna i brak jej zdrowego rozsądku, co stawia ją w złym świetle w roli matki. Ma ona syna, którym na pierwszy rzut oka zajmuje się wzorowo. Widzimy wiele przejawów miłości w jej działaniu np. gwałtowne reakcje na każde utrudnienie w kontaktach z synem. Po niedługim czasie przekonujemy się jednak, że robi to z przesadą. Jej instynkt macierzyński, bo miłością trudno to nazwać, pcha ją do pewnych poczynań, które źle odbijają się na dziecku - na przykład to, że pragnie być ze swoim dzieckiem mimo trudnych warunków materialnych. Nie tylko za życia jej dziecko budzi pełno kontrowersji. Nawet jego poczęcie jest dosyć dziwne, bo wiązane było po raz kolejny z instynktem a nie z miłością. Zachodzi w ciążę nie z myślą o założeniu szczęśliwej rodziny, lecz głównym powodem jest nacisk nadmienionego instynktu. Ma taką potrzebę i tak robi, nie myśląc o tym co będzie z nią a przede wszystkim z jej dzieckiem. Nie można powiedzieć, że się nie stara, gdyż wielokrotnie szuka pracy, lecz gdy tylko się jej udaje i popracuje trochę jej misterny plan bierze w łeb. Nie ma co się dziwić jej pracodawcom, że ją wyrzucają. Już po kilku dniach pracy przyprowadza swojego syna pod byle pretekstem i opiekuje się nim zaniedbując swoje obowiązki.
Drugą postacią jest pani Rollison, która przedstawiona została przez Adama Mickiewicza w III części „Dziadów”. Fragment, na którym się oprę, czyli 8 scena, opowiada o tym jak bohaterka rozmawia z senatorem w sprawie jej syna. Błaga go o interwencję w sprawie chłopaka, którego ówczesna władza zakatowała prawie na śmierć. Jest to tak samo jak w przypadku Władziowej, biednej wdowy. Różni ją to, że jest kaleką niezdolną do pracy, gdyż jest ślepa, co tłumaczy, że syn jest jej głównym utrzymaniem i opieką. Warto też zauważyć, że matka głównie skupia się na miłości do syna, poświęcając mu bezwzględnie swój czas, choć z pewnością ma na myśli także swoje dobro, bo bez syna nie mogłaby się obejść. Wyraźnie widać, że bardzo go kocha na przykład gdy rozpacza, wręcz atakuje senatora, obraża go i bluźni a także poniża się przed Nowosilcowem. Można tu też przytoczyć fragment o tym, jak przeżywa tortury swego syna. Jej ślepota wzmaga dodatkowo jej cierpienia. Kobieta ta przejawia tak samo silną miłość do syna, jak bohaterka dzieła Elizy Orzeszkowej.
Obie przedstawione przeze mnie postacie są matkami i przejawiają bardzo silne uczucia macierzyńskie. Nie różnią się bardzo pod jednym względem - miłość matczyna zawsze jest taka sama. Pomimo tego, że żyją w różnych epokach, posiadają wiele podobieństw, takich jak poświęcenie się dla syna, bardzo duża potrzeba bycia blisko niego, silne czasem nawet nieracjonalne przeżywanie wszelkich dobrych czy złych wydarzeń w życiu swojego dziecka.