Meteoryty

Każdego dnia można zaobserwować spadające gwiazdy, czyli meteory. Widoczny na niebie błysk to efekt spalania w atmosferze ziemskiej odruchów skalanych meteoroidów. Czasami zdarza się także, że do atmosfery przedostaną się ciała większe, które uderzają w ziemię. Są to meteoryty. Największe z ich przedstawicieli pozostawiły na naszej planecie ślady w postaci kraterów. Co roku na powierzchnię Ziemi spada prawie milion ton drobnych materiałów pochodzenia kosmicznego.

Co rok spada na Ziemię około 2500 meteorytów ze średnią wagą 100kg. Tylko niewielką ich część znajdujemy, wiele, bowiem spada do oceanu, w miejscowościach bezludnych lub trudno dostępnych. W Polsce najokazalszy spadek meteorytów zdarzył się 1868 roku pod Pułtuskiem. Znaleziono przy tym spadku 6000 meteorytów. Drugi znaczny spadek meteorytów w Polsce nastąpił1935 roku pod Łowiczem, gdzie spadło ponad 60kg odłamków różnych rozmiarów.

Wczesnym rankiem 30 czerwca roku 1908 mieszkańcy środkowej Syberii byli świadkami, jak przez atmosferę przeleciało duże ciało, dokoła którego utworzyła się powłoka gazowa świecąca jasno, mimo słonecznej pogody. Ciało to poruszało się z prędkością około 50km/s, po czym nastąpił potężny wybuch widziany w promieniu 800km. Wywiązała się przy tym silna balistyczna fala uderzeniowa, która powaliła drzewa w promieniu kilkudziesięciu kilometrów. Meteoryt ten nosi nazwę TUNGALSKIEGO od miejsca, w którym został znaleziony.
cd. załącznik