"Cierpienie i zło, które jednych odrzucało od Boga, innych przynaglało do wpadnięcia w jego ramiona" - ludzkie postawy wobec cierpienia.

Nieodłącznym towarzyszem w życiu człowieka, obok radości i szczęścia, jest cierpienie. Czy tego chcemy, czy nie ono istniało i nadal jest na świecie. Już pierwsi ludzie poznali gorzki smak bólu. Czym właściwie jest cierpienie? Według Słownika Języka Polskiego jest to "długotrwały, intensywny ból fizyczny lub psychiczny". Słownik wyrazów bliskoznacznych natomiast łączy 'cierpienie' z wyrazami takimi jak 'ból, męka, męczarnia, dolegliwość, przykrość'.
Jednak to nie takie proste. Cierpienie jest tajemnicą, którą wielu próbuje wyjaśniać i pyta o jego sens. Natomiast cierpiący przyjmują wobec niego przeróżne postawy. W literaturze człowiek cierpiący występował wielokrotnie, raz będąc obrazem rozpaczy, kiedy indziej przykładem cierpliwości.
Każdy człowiek postrzega ból na swój sposób. Niektórzy uważają go za karę Bożą, inni za coś nieodłącznego w życiu. Jedni potrafią znosić je z pokorą, godnością i ufnością wobec Boga, natomiast drudzy obwiniają Go, jak również przestają w niego wierzyć. Inni udają obojętnych wobec wszystkiego.
Przykładem z Biblii jest osoba Tobiasza nie tak znana jak Hiob, ale mająca podobne doświadczenie życiowe.
Tobiasz żył w czasie niewoli asyryjskiej. Mieszkał on ze swoją rodziną w Niniwie na zesłaniu. Niewola i utrata majątku były dla niego powodem wielkiego cierpienia wewnętrznego. Kolejnym elementem cierpienia Tobiasza była utrata wzroku. Wiązała się z tym utrata pracy i konieczność bycia utrzymywanym przez żonę. W obliczu samotnego cierpienia pokornie oddaje się Bogu. Pogodził się ze swoim losem i mimo że nie było mu łatwo, mówił Stwórcy, że na wszystko się zgadza: ?Teraz więc liczne Twoje wyroki są prawdziwe, wykonane nade mną za moje grzechy" (Tb 3,5). Przyznaje się, że to przez niego spotykają go cierpienia a nie przez Boga. Ale czy ludzkie cierpienie musi być skutkiem jakiegoś działania?
Archetypem człowieka cierpiącego jest postać Hioba. Otoczony był liczną rodziną oraz posiadał spory majątek. Jednak jego szczęście dobiegło końca, a życie było pełne cierpienia. Stracił to co miał, zachorował na trąd, a mimo to nie zaparł się Boga. O wszystkich nieszczęściach Hiob dowiedział się naraz, mimo to oddał pokłon Bogu mówiąc: "Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione". Jego reakcja może wydać się nietypowa, ale jest przykładem wiary człowieka. Postać Hioba jest wzorem do naśladowania, a także przedstawia niesprawiedliwość istniejącą na świecie oraz cierpienie jakie dotyka ludzkość. Pokazuje także, że dzięki cierpieniu możemy wejść na dobrą drogę i całkowicie oddać się Bogu. W Biblii opisany jest jako "mąż sprawiedliwy, prawy, bogobojny i unikający zła". Hiob niczym nie zawinił. ?Mąż sprawiedliwy? znosił cierpienie w pokorze i pozostał Bogu wiernym do końca.
Kolejnym przykładem może być grecka postać o imieniu Chilo z powieści Henryka Sienkiewicza ?Quo vadis?. Bohater ten cierpiał psychicznie. Wydał na śmierć swojego przyjaciela Glaukosa donosząc Rzymianom, iż jest on Chrześcijaninem. Kiedy go zabrano, Neron skazał go powiesić na drewnianym słupie i podpalić, kiedy żył. Chilo na widok cierpienia przyjaciela zrozumiał swój błąd i prosił Glaukosa o wybaczenie, a ten na łożu śmierci wybaczył mu. Następnie Chilo nie patrząc na niebezpieczeństwo zaczął wykrzykiwać, że podpalaczem Rzymu był Neron. Po jakimś czasie spotkała apostoła Pawła, który go ochrzcił i wyjaśnił, iż Bóg jest miłosierny i wybacza grzechy. Bohater na to zaczął błagać o wybaczenie i potwierdził swoje nawrócenie i miłość do Boga
Film pt. ?Pianista? Romana Polańskiego przedstawia historyczny przykład wierności Bogu przez Żydów w czasie II wojny światowej. Okrutne życie, nieludzkie traktowanie, upokorzenie i mord. Ich życie toczyło się w okropnych warunkach. Torturowano niewinnych ludzi. Cierpieli za wiarę i pochodzenie. Jednak Żydzi nie wstydzili się swojej wiary, nie odwrócili się od Boga. Nie wyparli się Go, lecz wierzyli, że zostaną za to wynagrodzeni życiem wiecznym. Nie obwiniali Boga za swoje cierpienia, a dziękowali Mu za każdy przeżyty dzień i każdą chwilę życia. Przyjęli, więc z pokorą ból i cierpienie, by pokazać dowód swojej wiary.
Może być i tak, ż cierpienie stanie się bodźcem do powstania jakiegoś dzieła. W tym miejscu chcę opowiedzieć o Fridzie Kahlo. Całe życie tej meksykańskiej malarki naznaczone zostało cierpieniem. Będąc jeszcze dzieckiem, zachorowała na polio, co spowodowało znaczny przerost lewej nogi. Już jako nastolatka uległa wypadkowi autobusowemu, w wyniku którego miała zmiażdżoną miednicę i kręgosłup. Podczas rekonwalescencji odkryła w sobie talent malarski. Kilka lat później wyszła za mąż za malarza Diego Riverę. Ułomności fizyczne, liczne poronienia, patologiczna wprost niewierność męża i wynikające z tego wszystkiego cierpienie stały się tematem jej najlepszych obrazów.
Sofokles napisał: "Śmiertelnika tu żadnego zwać szczęśliwym nie należy, aż bez klęski i bez cierpień krańców życia nie przebieży". Ludzie żyjący cierpią i cierpieć będą, gdyż taka jest kolej rzeczy. Jednak ważny jest nasz stosunek do bólu i zła. Patrząc przez pryzmat wiary będzie nam łatwiej żyć i pokonać wszelkie trudności. Mogę stwierdzić, na podstawie przytoczonych przykładów, iż cierpienie częściej przybliża do Boga, niż od Niego oddala. W wierze istnieje nasza siła.
W filmie pt. "Pokój syna" reżyser przedstawia postać ojca, który w nieszczęśliwym wypadku utracił syna.
Można się domyśleć, że śmierć dziecka jest prawdopodobnie najstraszniejszą rzeczą jaka może się przytrafić rodzicowi. Na początku bohater filmu sam obwinia się za ten koszmar, ale po mszy świętej w intencji zmarłego kwestionuje naukę Kościoła i obwinia za wszystko Boga. Człowiek ten jest przykładem tego, że cierpienie ?odrzuca od Boga?. Nie może uznać za naturalne i oczywiste tego, że Bóg odebrał mu dziecko z jakiegoś powodu.
Człowiek bez cierpienia jest niczym. Jest to pusta osoba. Dlaczego? Ponieważ cierpienie nas doświadcza. Uczy pokory wobec życia. Współczucia wobec krzywd innych oraz wrażliwości na inne osoby.