Charakterystyka środowiska "Kamieni na szaniec".

„Opowieść o ludziach, którzy potrafili pięknie żyć i pięknie umierać” – charakterystyka środowiska Kamieni na szaniec

Zośka, Alek i Rudy byli chłopcami, którzy urodzili się na początku 20-lecia międzywojennego. Wszyscy trzej chodzili do Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie i należeli do harcerskiej grupy zwanej Buki.
Wszyscy chłopcy pochodzili z dobrych domów, więc cechy i zachowania wyniesione z nich też były dobre. Bohaterowie mieli wiele wspólnych cech, takich jak np. chęć kształcenia własnego charakteru, po wybuchu wojny zapragnęli walczy o dobro Polski. Dołączyli więc do Małego Sabotażu i wykazując się odwagą, wypisywali na murach różne hasła, zrywali niemieckie flagi itp. Po klęsce wojsk niemieckich pod Stalingradem dołączyli do Szarych Szeregów i zaczęli zajmować się dywersją. Wtedy bohaterowie zaczęli przywiązywać jeszcze większą wagę do samodoskonalenia i pracy nad sobą. Nie mogli się jednak pogodzić iż musieli zabijać Niemców. Wkrótce potem Rudy zostaje aresztowany. Niestety mimo wytrwałości chłopców i chęci walki z okupantem, po udanej akcji Pod Arsenałem umierają Rudy i Alek. Po śmierci przyjaciół Zośka załamuje się i wyjeżdża na wieś. Po jakimś czasie dochodzi do siebie i bierze udział w akcji w Celestynowie. Następnie latem 1943 roku atakuje posterunek we wsi Sieczychy. Akcja zakończyła się pełnym sukcesem, ale Zośka poniósł śmierć.
Ludzie, o których mówi ta opowieść byli do samego końca oddani sprawie walki o ojczyznę, a ja uważam że ci którzy, potrafili pięknie żyć i pięknie umierać byli postaciami pozytywnymi.