"Chłopcy z placu broni" - charakterystyka Ernesta Nemeczka

Ernest Nemeczek to syn biednego krawca Andrasza Nemeczka, uczeń czwartej klasy gimnazjum. Był chłopcem niewielkiego wzrostu, drobnym blondynem, raczej wątłym, słabym.

Małego Nemeczka pozostali Zbieracze Kitu traktowali z wyższością, tylko on jeden wciąż zostawał szeregowcem, gdy inni stali się oficerami. Niezbyt energicznie dbał o swoje osobiste interesy, doceniono go dopiero przed samą śmiercią.

Jasnowłosy Ernest umiał jednak znajdować w sobie wielkie siły, czego dowód dał, powalając na ziemie Feriego Acza. Nemeczek umiał pokonywać strach - przykładem niech będzie również jego samotna wyprawa do Ogrodu Botanicznego. Odważny chłopiec był również całkowicie lojalny wobec swych przyjaciół, nie przystał do Czerwonoskórych, którzy proponowali mu upragniony stopień oficerski. Nigdy nie zawiódł, nie oszukał przyjaciół. Wspólne dobro zawsze stawiał ponda własnym interesem.

Szeregowiec Nemeczek zawsze potrafił być szlachetny, także wobec zdrajcy - przykładem niech będzie jego zachowanie się wobec Gereba. Nie brakowało mu również innych zalet charakteru. To jedna z najpiękniejszych postaci pośród wszystkich bohaterów książki pt. "Chłopcy z Placu Broni".

Uważam, że Nemeczek to uosobienie bohaterstwa, symbol bezgranicznego przywiązania do idei wolności, prawdziwy mały żołnierz.