Charakterystyka Rudego z "Kamieni na szaniec".

Jak wyglądał "Rudy"? Miał on piegowata twarz i rudawe włosy (stąd jego pseudonim - "Rudy"). Jednakże cała istota Rudego tkwiła w jego oczach i czole odzwierciedlających jego wybitną inteligencję.

Jan razem ze swoimi przyjaciółmi "Zośką" i Alkiem chodził do jednej z najlepszych szkół średnich w Warszawie - LO im. S. Batorego. W czerwcu 1939 r. razem zdawali maturę, przy czym Rudy zaliczył ja najlepiej. Jego dalsze plany życiowe przerwała II wojna światowa.

Jan - prymus i intelektualista był chłopcem wyjątkowo uzdolnionym. Początkowo nie skupiał wokół siebie zbyt wielu kolegów, ale z czasem jednak i on znalazł grupę swoich "wielbicieli". Byli to głównie wyżej wspominani Alek i "Zośka" (Aleksy Dawidowski i Tadeusz Zawadzki). Rudy bardzo lubił spędzać z nimi czas ? rozmawiać o przeszłości, a akcjach zarówno udanych jak i nieudanych i o wszystkim co ich aktualnie otaczało. Byli naprawdę dobraną "paczką". Chłopcy ufali sobie nawzajem, liczyli na wsparcie w trudnych chwilach. Prawdziwym dowodem ich przyjaźni byłą akcja pod Arsenałem. Koledzy nigdy nie zawiedli "Rudego", tak jak i on nie zawiódł ich. Nie zrobił tego nawet w czasie przesłuchań na Szucha, gdzie bity i katowany nie zdradził nazwiska żadnego z nich.

Miał naturę opanowaną i spokojną, co dawało szansę powodzenia wielu misjom. Interesował się tak zwanym majsterkowaniem. Nikt tak jak on nie potrafił budować kładek i szałasów. Poza tym ta umiejętność okazała się bardzo pomocna w służbie Małego Sabotażu. To on zajmował się stroną techniczną urządzeń i skonstruował m. in stemple kotwic oraz sporządził blok do wciągania flag na latarnie. Jesienią 1939 r. Niemcy zajęli Polskę, więc "Rudy" wraz z przyjaciółmi przystąpił do organizacji harcerskiej Szare Szeregi. Zajmowała się ona pomocą ludziom podczas wojny.

Takie cechy charakteru jak: spokój, upór, rozwaga, odpowiedzialność i konsekwencja w działaniu pozwalały mu na podejmowanie coraz to nowych niebezpiecznych zadań. Sprawdził się jako dowódca plutonu Grup Szarych Szeregów. Był bardzo dobrym organizatorem i nikt nie mógł narzekać na podejmowane przez niego decyzje.

Myślę, że również dzięki temu, że był tak dobrym dowódcą jego pseudonimem nazwano jedną z kompani Grup Szturmowych.

Pod koniec swojego krótkiego życia Rudy ukazuje jeszcze wiele innych pozytywnych cech. Jak już wcześniej wspomniałam jest sprytny i lojalny wobec kolegów. Był im również wierny do końca swoich dni. Przed śmiercią okazał się także odważny? zresztą to było wiadome już wcześniej. Jeszcze jedna cecha, która bardzo mi się spodobała w "Rudym" jest to, że pomimo ogromnego bólu odczuwał szczęście, że jest z rodziną i najbliższymi mu osobami. O śmierci nie mówił - nie bał się jej i pomimo tego, że był młody i miał plany na przyszłość żądał jak najszybszego jej nadejścia. Tak jak pisałam - nie wspominał o tym jednak nigdy, aby nie martwić najbliższych.

W dniu śmierci okazał swoją niezwykłą wrażliwość wymawiając przy "Zośce" słowa Testamentu:

"....Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadziei
A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,
Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec..."

Jan Bytnar zmarł w skutek tortur ze strony niemieckiej dnia 30 marca 1943 roku mając 22 lata. Był on moim zdaniem symbolem odwagi i męstwa. Poza tym pokazuje nam on nawet w dzisiejszych czasach jak wyglądał prawdziwy patriotyzm i przyjaźń. Chłopka moim zdaniem był postacią godną podziwu - w tych czasach trudno, a nawet bardzo trudno jest znaleźć kogoś tak odważnego jak Rudy i jego koledzy. Jest mi bardzo przykro z tego powodu, że "Rudy" zginął, ale cóż - czasem i śmierć jest potrzebna aby nam uzmysłowić co jest ważne. Dla"Rudego" naprawdę ważna była wolna ojczyzna i przyjaźń.