Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie - rozprawka w oparciu o powieść "Chłopcy z placu broni"

"Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie"

W tej recenzji chcę udowodnić prawdę starego przysłowia "prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie".

Z prawdziwym przyjacielem można się śmiać i cierpieć. Można mu się zwierzyć ze wszystkich sekretów, spraw które nas dręczą lub nie dają spokoju. Przyjaciel zawsze nas wysłucha i pocieszy w trudnych chwilach. Gdyby nagle "cały świat" odwrócił się od ciebie, prawdziwy przyjaciel zostałby z tobą i był przy tobie aż do końca.

Wspaniale jest znaleźć kogoś, kto może nas wysłuchać i zrozumieć, komu można zaufać, przy kim można znaleźć ukojenie. Obojętne czy będziemy się razem śmiać czy też mamy wspólnie przebrnąć przez ciemne strony życia. Zawsze też pozostają wspomnienia, które czynią naszą przyjaźń tak szczególną.

Fragmentem potwierdzającym moje stanowisko może być postawa tytułowego bohatera książki Ferenca Molnra "Chłopcy z Placu Broni". Bohater Erno Nemeczek choć był bardzo chory i miał gorączkę poszedł walczyć na plac. Gdy bitwa się skończyła Nemeczek wrócił do domu. Tam po kilku minutach zmarł. Boka gdy dowiedział się że Erno zginął zrozumiał, że Nemeczek był jego najbliższym przyjacielem.

Powyższy przykład wskazuję, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.

W moim życiu to przysłowie sprawdziło się. W I klasie gimnazjum nie lubiłem pewnego kolegi, ale gdy nauczyciel kazał mi zrobić z nim projekt okazało się, że jest on całkiem w porządku.

Powyższa sytuacja jest przykładem na to, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie.

Na podstawie przedstawionych argumentów i moich rozważań stwierdzam, że prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. Przyjaciele są ludziom bardzo potrzebni. Bez kontaktu przez dłuższy czas z innymi ludźmi, człowiek umiera. Ponadto bez przyjaźni nasze życie byłoby szare nudne i przygnębiające.