Porównanie dwóch opisów powstania świata na podstawie Księgi Rodzaju i mitu greckiego

Co było na początku, jak powstali ludzie i otaczający nas świat, kto był taką potęgą, która potrafi dać początek wszystkiemu? Te i inne pytania dotyczące początku świata nurtowały ludzi zawsze. Odpowiedzią na to miały być księgi symboliczne, ukazujące stworzenie w obrazowy sposób, tak jak Biblia i mitologia. Księgi dość różniące się od siebie, ale jednak w swoim sensie podobne.

Bóstwem biblijnym jest Bóg Ojciec, który stwarza wszystko z niczego, z ciemnych otchłani i pustki. Jego słowo ma moc kreatywną i dzięki niemu wszystko powstaje. Z opisu biblijnego możemy wyodrębnić poszczególne etapy powstawania świata. Całe dzieło tworzenia trwało sześć dni. Na początku Bóg stwarza światłość, którą oddzielił od panujących ciemności, czyli dzień – ciemność jest tutaj złem a światło dobrem. Następnego dnia powstało za jego sprawą Niebo, oddzielone od sklepienia. Dzień trzeci to powstanie lądu, mórz i roślinności. Czwartego dnia Bóg powołał do istnienia słońce, księżyc i gwiazdy, by oddzielały dzień od nocy, wyznaczały pory roku, dni i lata. Piątego dnia powołał do życia pierwsze istoty żywe – zwierzęta wodne i ptaki, które miały się rozmnażać i zapełniać ziemię oraz wodę. szóstego dnia Bóg stworzył zwierzęta lądowe, oraz człowieka, aby mógł nad nimi panować. Człowiek był jego najdoskonalszym dziełem i był podobny do Boga. Byli to mężczyzna i kobieta. Stwórca pobłogosławił ich i dał im władzę nad ziemią, nad wszystkimi istotami, żywymi oraz roślinami. Wszystko co wcześniej tworzył było przygotowane na ich przyjście, celowe i przemyślane. Bóg świata nie tworzył chaotycznie ale z właściwą kolejnością i celem. Natomiast dzień siódmy Bóg pobłogosławił, ponieważ w ten dzień odpoczywał po akcie stworzenia.

W świecie miologii na początku wszystkiego był Chaos. Rożnie interpretowano ten chaos – jako istotę boską, ale bez określonego kształtu lub jako mieszaninę pierwiastków życia, żywiołów. Z chaosu wyłoniła się pierwsza para bogów : Uranos-Niebo i Gaja-Ziemia. Chaos został więc uporządkowany według podziału na górę – niebo i dół – ziemię. Dziećmi Uranosa i Gai byli tytani, cyklopi i sturęcy. Uranos przeraził się wyglądem i charakterem swego potomstwa, strącił je wiec w otchłań Tartaru. Nie wszystkie, bo uratował się Kronos, który za sugestią matki okaleczył ojca i pozbawił go tronu. Uranos ukrył się w niebiosach ale wcześniej rzucił klątwę na wyrodnego syna – on także zostanie pozbawiony władzy przez swego potomka. Kiedy ze związku Kronosa i Rei zaczęły przychodzić na świat dzieci, okrutny bóg, pamiętny klątwy, połykał każde z nich. Kiedy urodziło się szóste z kolei Rea podał Kronosowi kamień owinięty w pieluszki. W ten sposób ocalał Zeus. Matka ukryła go na Krecie w grocie idajskiej. Wychowywały malca nimfy górskie, koza Almatea karmiło go swym mlekiem. Człowiek w Mitologii greckiej został ulepiony z gliny i ze łzami przez Prometeusza. Swemu człowiekowi dał nawet duszę w postaci iskier skradzionych z rydwanu Heliosa. Ukształtował go fizycznie na podobieństwo bogów i tym człowiek różnił się od zwierząt. Wielobóstwo, jakie wyznawali starożytni Grecy i Rzymianie to przykład wiary politeistycznej.

Jak wynika z powyższego, oba te opisy stworzenia świata mają pewne podobieństwa i różnice. Pierwszą zasadniczą różnicą jest fakt, iż w Biblii występuję jeden Bóg, natomiast w mitologii spotykamy się z wielobóstwem, co jest przykładem wiary politeistycznej. Bogowie mitologiczni są źli, zawistni, nic ich nie obchodzą losy człowieka, zapatrzeni w siebie i egoistyczni, toczą pomiędzy sobą walkę o władzę, a Bóg biblijny jest jeden, wszystko, co robi, robi z miłością i chce, aby było jak najlepsze, człowieka stwarza na swoje podobieństwo, aby był jak najdoskonalszy i dba o niego, ofiarowuje mu cały świat. Stworzenie świata w mitologii przedstawione jest jako walki pomiędzy poszczególnymi bóstwami, natomiast w Biblii ukazana jest systematyczna praca Boga nad światem przez kolejne dni; bogów greckich nie obchodził świat, a Bóg biblijny błogosławi go i dba, żeby był jak najlepszy i jak najdoskonalszy.

Obie kosmogonie wykazują również podobieństwa. W obu występuje płaska ziemia, a nad nią niebo – sklepienie, zawieszone nad ziemią. Podobny jest punkt wyjścia przed stworzeniem świata – chaos, a w ujęciu biblijnym pustka, próżnia i ciemność, z niej powstają niebo, ziemia, a później rośliny i zwierzęta. W obu przekazach - biblijnym i mitologicznym - występuje antropomorfizm - podobieństwo bogów do ludzi (w mitologii ze wszystkimi wadami i ułomnościami, z wyjątkiem nieśmiertelności dostępnej dzięki nektarowi).

Reasumując, możemy zauważyć, iż księgi o stworzeniu świata mimo swojej inności niosą za sobą te same prawdy - że świat powstał z niczego, a bogowie są jedynymi istotami zdolnymi do stworzenia z niczego. Odegrały te księgi dużą rolę w wierzeniach obydwu kultur i dały im informację o początkach, aby ludzie mieli w co wierzyć i mieli w tych księgach otuchę.