"Wciąż o Ikarach głoszą, choć doleciał Dedal''

,,Wciąż o Ikarach głoszą, choć doleciał Dedal''-to fragment wiersza E.Brylla, ale też temat mojej pracy.Będę starała się pokazać jak niesprawiedliwi i zaślepieni w ocenie mogą być ludzie.Jak często bardziej interesują nas plotki i skandale,od spraw dużo istotniejszych.Zgadzam się,więc z twierdzeniem,że ,, Ikarom'' poświęcamy zdecydowanie za dużo uwagi.
Pierwszym moim argumentem niech będzie fakt, iż osoby takie jak Ikar, są ,,ważniejsze'',zostają w pamięci na dłużej.Możemy przyrównać je do ćmy,która leci bezmyślnie do światła Uważam, że jest to niesprawiedliwe, bo przecież kto pamięta jeszcze o Dedalu ? A przecież to on osiągnął sukces.
Podobnie jest w życiu.Najlepszym przykładem mogą być tak zwane gwiazdy.Często osoby te nie mają żadnego talentu:nie umieją śpiewać,tańczyć ani grać.Więc co sprawia, że zdobyły uznanie ludzi?Odpowiedz na to pytania jest bardzo prosta : potrafią robić wokół siebie zamieszanie, co w naszych czasach jest niebywale przydatną cechą.Nie zasługują oni na masz szacunek, a tym bardziej podziw.Nikogo nie obchodzą szczęśliwe małżeństwa, czy spokojne życie na przedmieściu.,,Ludzie szukają sensacji'' jak brzmi powiedzenie.
Nie wolno też pominąć faktu, że wielu artystów zauważyło ten problem.Jednym z nich był Ernest Bryll, autor wiersza pt. ,,Wciąż o Ikarach głoszą''.Tekst ten mówi o ludziach zaślepionych i niemądrych, którzy interesują się burzliwymi sytuacjami bardziej, niż czymkolwiek innym.Bo łatwiej dostrzec wielkie tragedie, niż czyjąś codzienną prace.
Czy można nie wierzyć w słuszność twierdzenia, że ,,Ikarom''poświęca się za dużo uwagi ? Uważam, że przedstawione argumenty nie dają ku temu podstaw.Jestem przekonana, że ludzie którzy całe życie ciężko pracowali, zasługują na więcej szacunku niż podrzędne ,,gwiazdki'',które oprócz ładnego wyglądu nie mają niczego innego do zaoferowania.