Przyjaźń jest najważniejszą wartością w życiu

Przyjaźń jest według Arystotelesa jedną z cnót, choć w przeciwieństwie do cnót kardynalnych, nie jest ona cnotą normatywną. Twierdzi on także, że istnieje kilka rodzajów przyjaźni: takie, z których każda ma spełniać pewien cel oraz taka, która ma być wartością sama w sobie, czyli idealna. Na wstępie zacytuje, iż sam Thomas Woodrow Wilson twierdził, że "Przyjaźń jest jedynym cementem, który może spoić świat”. Cechuje się ona z reguły solidarnością, lojalnością i afektem. Są to bardzo bliskie, serdeczne stosunki z kimś oparte na wzajemnej życzliwości, szczerości, zaufaniu, możliwości liczenia na kogoś w każdej sytuacji. Uważam, że przyjaźń jest najważniejszą wartością w życiu i postaram się to uzasadnić.

Moim pierwszym argumentem na potwierdzenie tezy są więzi międzyludzkie. Ich przykładem są postacie Małego Księcia z lisem. Chłopiec podczas swojej samotnej wędrówki po Ziemi, napotkał lisa. Chłopiec czując się samotnie poprosił go, by się z nim pobawił, lecz zwierzę odrzekło "Nie mogę bawić się z tobą. Nie jestem oswojony". Ciekawski malec zapragnął dowiedzieć się dowiedzieć znaczenia tegoż to słowa. W takim razie lis oznajmił mu, że "oswoić", ma to samo znaczenie co "stworzyć więzy". "Teraz jesteś dla mnie małym chłopcem, podobnym do stu tysięcy małych chłopców. Nie potrzebuję ciebie. I ty także mnie nie potrzebujesz. (...) Lecz jeśli mnie oswoisz, będziemy się nawzajem potrzebować. Będziesz dla mnie jedyny na świecie. I ja będą dla ciebie jedyny na świecie"-tłumaczył. Potem opracował z nim skomplikowany proces "oswajania", polegający na nabieraniu do siebie zaufania, a także na poznawaniu się. Twierdził: "Poznaje się tylko to, co się oswoi. Ludzie mają zbyt mało czasu, by cokolwiek poznać. Kupują w sklepach rzeczy gotowe. A ponieważ nie ma magazynów z przyjaciółmi, więc ludzie nie mają przyjaciół". Przyjaźń "podaje" nam duże dawki serotoniny, czyli hormony szczęścia, więc dzięki niej jesteśmy bardziej radośni i pogodni. Oczekując spotkania z przyjaciółmi stajemy się zaniepokojeni, podnieceni, aż wreszcie szczęśliwi. Rzeczy, które przypominają bliskie nam osoby sprawiają nam dużo radości. "Zboże, które jest złociste, będzie mi przypominało ciebie. I będę kochać szum wiatru w polu". Niekiedy przyjaźń może przynosić ze sobą także smutek: łzy, gdy nadejdzie rozstanie, bądź gdy doznamy jakiejś przykrości ze strony kamrata. Małemu Księciu lis pomógł też pojąć co łączy go z różą na jego malutkiej planecie. Chłopiec unaocznił jak bardzo ważna była ona dla niego, ważniejsza niż setki innych roślin w jego ogrodzie, ponieważ to właśnie z nią łączy go prawdziwa, wręcz platoniczna przyjaźń, gdyż opiekował się nią, obcinał baobaby, okrywał kloszem, podlewał. "Ponieważ jest moją różą". Lisowi również zawdzięcza wiedzę, że:"...dobrze widzi się tylko sercem. Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu". Rzeczywista, emocjonalna, duchowa więź oparta na wzajemnym zrozumieniu i wspólnym przeżywaniu, może zrodzić się jedynie w sercu i tylko serce potrafi ją rozpoznać." Nawet w obliczu śmierci przyjemna jest świadomość posiadania przyjaciela" - stwierdzi malec po spotkaniu ze zwierzęciem.
„Utrata przyjaciela jest jak utrata ręki albo nogi: czas może zaleczyć ranę, ale strata jest bezpowrotna” – Robert Southey

Cóż jest wspanialszego od poczucia, że zawsze jest gdzieś osoba, na której możemy polegać, a na potwierdzenie tego zacytuję Manzoniego: " Jedną z największych pociech tego życia jest przyjaźń, a jedną z największych pociech przyjaźni, jest to, że masz kogoś, komu możesz zawierzyć swój sukces.” Przyjaciel jest gotów zawsze nas wysłuchać, a w miarę potrzeby pocieszyć lub dzielić się z nami radością.

Albert Schweitzer powiedział "Najpiękniejsza przyjaźń istnieje między ludźmi, którzy wiele od drugich oczekują, ale nigdy nie żądają”. To właśnie w przyjaźni jest najpiękniejsze, a mianowicie to, że sami dajemy coś, nie oczekując niczego w zamian. Uczucie to jest tym piękniejsze i pełniejsze im mamy świadomość, ze dajemy więcej niż sami chcielibyśmy dostać.

Przyjaźń w naszym życiu codziennym jest bardzo ważna, więc odgrywa ogromną rolę. Niepowodzenia, rozpacz, kłopoty będą o wiele łatwiejsze do zniesienia u boku kogoś kto zawsze pocieszy i zrozumie. Najlepiej ilustrują to słowa Adama Asnyka "Jeśli jakaś dłoń ma miejsce w drugiej dłoni, to właśnie jest przyjaźń”.

Dzieci widzą przyjaciół, w dzieciach z przedszkola, w towarzyszach zabaw, w dzieciach z piaskownicy. Często staje się nim także ulubiona przytulanka, której można powierzyć wszystkie tajemnice, ważne problemy, że np. Jola uderzyła dzisiaj Maćka. Wiem, wydaje się śmieszne, ale takie właśnie są dziecięce problemy o których nie mówi się mamie i tacie tylko właśnie swoim przyjaciołom.

Młodzież w inny sposób rozważa ten temat. Potrzebują naprawdę zaufanej osoby, której zwierzą się ze swoich problemów.. Teraz są to problemy typu,- czemu jestem taka gruba? Kto nam pomoże w pierwszych drobnych miłostkach jak nie przyjaciel? Przecież to jest najważniejsze, by wspierać drugą osobę w trudnych momentach, jaki cieszyć się z jej powodzenia i szczęścia.

Dorośli - o nich nie mogę za dużo powiedzieć, gdyż sama jestem nastolatką i nie rozumiem ich toku myślenia. Bo oni chcą przede wszystkim bogactwa, patrzą na świat przez pryzmat liczb i cyfr, co wiąże się z materializmem. Przykładają wagę do pozorów. A dzieci? To ich przeciwieństwa. Bo one są skromne, chcą służyć innym, patrzą na świat przez pryzmat uczuć. Dorośli zapominają o tym. Są samotni, gdyż nie mają "sklepiku z uczuciami i marzeniami", gdzie mogli by kupić, miłość, przyjaźń czy zaufanie. Są ciągle zabiegani i nie znajdują czasu na przyjaźń. Ale jednak, są ludzie dorośli, którzy mają przyjaciół. Myślę, że potrzebni im są, ponieważ mogą usiąść, wyciszyć się, porozmawiać.
„Przyjaźń jest krucha i należy się z nią obchodzić z taką samą troską, jak z innymi kruchymi i cennymi przedmiotami” – R.S. Bourne

„Nawet cień przyjaciela wystarczy, aby uczynić człowieka szczęśliwym”, w myśl tego pięknego powiedzenia moim następnym argumentem, a zarazem ostatnim będzie to, iż przyjaźń jest radością, ciekawością a także w pewnym sensie rozrywką, gdyż jak każdy wie z przyjaciółmi nie da się nudzić.

„Czasami trzeba usiąść obok i czyjąś dłoń zamknąć w swojej dłoni, wtedy nawet łzy będą smakować jak szczęście.” Zaczynając już od czasów starożytnych, motyw przyjaźni pojawia się w dziełach Homera, chociażby Iliada, lub Odyseja. Achilles od początku uczył Patroklesa walczyć, a ten wiernie oddany nauczycielowi naśladował go. Legendarna jest już przyjaźni Rycerzy Okrągłego Stołu, którzy potrafili razem walczyć, broniąc nawzajem siebie i niewinnych ludzi. Król Artur i Lancelot byli tego przykładem. Byli partnerami, współpracowali ze sobą osiągając wspólne cele i marzenia.

„Wszystkie wielkości świata nie są warte dobrej przyjaźni”, książka "Chłopcy z Placu Broni", opowiada o przygodach grupy chłopców, bawiących się razem, zakładających kluby, wspierających się nawzajem. Choć byli mali, kłócili się, jak to w przyjaźni bywa, to ich przyjaźń przetrwała.

„Przyjaźń. W twoim sercu żyją ludzie, którzy znaleźli tam swój dom. Zamieszkują go nawet wtedy, gdy już dawno umarli.” W słynnej trylogii Sienkiewicza Zagłoba, Skrzetuski, Kmicic i Wołodyjowski za swoją przyjaźń oddaliby nawet życie.

„Czym dla ptaka, są skrzydła tym dla człowieka przyjaźń: wznosi go ponad pył ziemi.” W książce "Władca Pierścieni" występuje motyw przyjaźni, pomiędzy Samem, a Frodem. Ten pierwszy dla przyjaźni zrobiłby wszystko, pomagali sobie nawzajem. Przez cały czas Sam wspiera Froda psychicznie, który nosi ciężkie brzemię uwydatniające się zarówno na jego wyglądzie fizycznym, jak i na psychice.

„Przyjaźń powiększa szczęście i pomniejsza nieszczęście, podwajając naszą radość dzieląc na pół smutek.” W większości młodzieżowych książek, główne postacie mają swoich zaufanych przyjaciół, z którymi mogą powiedzieć wszystko, a nawet jeszcze więcej.

Przykładem może być także postać Harry'ego Pottera i jego przyjaciół Hermiony i Rona. Towarzysze przeżywają razem ogromną ilość przygód, żyjąc w zgodzie, choć czasem jak to ludzie kłócą się, gdyż nikt nie jest doskonały. Są razem w smutku i w radości, razem rozwiązują problemy, a także bawią się, uczestniczą w zabawach, odkrywają różne sekrety...

Mam nadzieję, że udało mi się udowodnić, że przyjaźń jest z najważniejszą wartością w życiu człowieka. Dzięki niej ludzie są szczęśliwi, czują się potrzebni i odpowiedzialni za innych. Ta magiczna więź nadaje życiu ludzkiemu sens. „Przyjaciel to jedyna osoba, która potrafi naprawić twoje błędy – i ma dosyć rozsądku, żeby tego nie próbować.” Każdy powinien mieć przyjaciela na którego zawsze może liczyć, który nigdy go nie zawiedzie i który będzie go kochać takiego jakim jest. Na koniec przytoczę słowa Epikura: "Spośród wszystkich sposobów, jakie ci wskazuje mądrość, dla osiągnięcia szczęścia najskuteczniejszym, najpewniejszym i najsłodszym jest przyjaźń” Dużo lepiej i przyjemniej jest spędzać czas z przyjaciółmi, niż na nienawiści, kłótniach i nieustannym przelewaniu łez. Choć nie zawsze życie przynosi nam samo szczęście i radość, świadomość posiadania bezinteresownych przyjaciół pomaga nam przeżyć i te gorsze chwile, przez które ciężko by było przejść w pojedynkę.