Jan Gutenberg

Urodzony około 1398 r. w Moguncji (Niemcy). Wynalazca druku, mincerz (rzemieślnik zajmujący się biciem monet) moguncki. Zmarł około 1468 r., w wieku około 70 lat.

Zanim Gutenberg wynalazł sposób drukowania książek, najczęściej przepisywano je ręcznie, a tylko nieliczne odbijano na zasadzie drzeworytów. Zarówno pierwszy, jak i drugi sposób były bardzo czasochłonne, dlatego powstawało niewiele książek, w dodatku bardzo kosztownych. Mogli je nabywać jedynie ludzie bogaci, klasztory i uniwersytety.

Były one tak cenne, że często przymocowywano je do stołów czytelni łańcuchami, by zapobiec kradzieżom. Wynalazek Gutenberga przyczynił się do upowszechnienia książek. O dzieciństwie Gutenberga wiemy tylko tyle, że pochodził z dość zamożnej rodziny o nazwisku Gensfleisch. Johann przybrał jednak rodowe nazwisko matki.

Znał się na metalach; skonstruował specjalny aparat, w którym odlewał pojedyncze czcionki i zestawiał je w kolumny. Dzięki sporządzeniu odpowiedniej prasy mógł odbijać dowolną liczbę kart z jednego składu. Gutenberg drukował nie tylko książki, ale także obrazki, kalendarze i inne. Po długoletnich przygotowaniach wydał po łacinie 42-wierszową Biblię zwaną też Biblią Gutenberga lub Maza-rina. Do jej druku przystąpił w 1452 r., a ukończył go w 1455 r. Sporządził tylko 300 kopii. Biblia miała 1200 stronic i kosztowała Gutenberga wiele pieniędzy i wysiłku.

W 1460 r. wynalazca, zadłużony u lichwiarza Johanna Fusta, który wyrugował go z oficyny drukarskiej, zmuszony był porzucić drukarstwo. Zmarł w biedzie.

Wynalazek Gutenberga okazał się bardzo praktyczny, toteż szybko zyskał szerokie zastosowanie. Pod koniec XV w. istniało już 250 drukarni w różnych krajach europejskich. Książki przestały być kosztownym unikatem.