Dlaczego nieszczęśliwa miłość kochanków z Werony wciąż inspiruje współczesnych twórców dziedzin sztuki?

?Dlaczego nieszczęśliwa miłość kochanków z Werony wciąż inspiruje współczesnych twórców dziedzin sztuki??

Romeo i Julia są symbolem wiernej, oddanej, przezwyciężającej różne przeszkody miłości. Takiej, która zaistniała mimo przeciwności losu i rodzinnym zakazom. Historia namiętnych kochanków z Werony inspiruje od dawien dawna. Jej ślady są widoczne zarówno w literaturze jak i sztukach plastycznych, operze, balecie, a nawet musicalu. Dlaczego nieszczęśliwa miłość Romea i Julii wciąż zachwyca? Czym sobie zasługuje na ponadczasowość? Celem moich rozważań jest odpowiedź na to pytanie.
Istnieje wiele przyczyn, dla których historia tragicznej, aczkolwiek pięknej miłości kochanków z Werony nadal inspiruje i porusza. Postaram się przedstawić argumenty, które poprą tą tezę.
Uczucie łączące Romea i Julię jest dynamiczne, pełne ekspresji, nieokiełznane. Nasycone pewną dawką erotyzmu. W słowa została ujęta potęga miłości. Dzięki dialogom możemy się przekonać, że namiętność łącząca kochanków nie była przelotnym, mijającym zauroczeniem. Szekspir dzięki świetnym opisom doskonale ujmuje gorące, przepełnione ciepłem uczucie. Miłość to najcenniejsza wartość- w ?Romeo i Julii? jest przeciwstawiana niesprawiedliwości, niefortunnemu losowi, nawet śmierci, lecz możemy zobaczyć też jej drugie oblicze- niewinne, czyste, pożądane, upragnione. Moim zdaniem, jest to jeden z argumentów wyjaśniających fenomen ?Romea i Julii?.
Miłość jest najpotężniejszą, najbardziej magiczną siłą we wszechświecie. Nikt nie podważy jej autorytetu, to dzięki niej odważamy się zawalczyć o ukochaną osobę, mimo, że wszyscy są przeciwko nam. To ona daje nam siłę, energię na dalsze egzystowanie. Czasem miłość trwa całe życie, a czasem przeznaczona jest jej tylko krótka chwila. To największy z cudów i najcenniejszy dar. Historia kochanków z Werony uświadamia nam, że w każdej chwili możemy to uczucie stracić, ukochana osoba może umrzeć, a na naszej drodze stanąć zawiść i zły los. Krótka, acz piękna, wzruszająca i wykorzystana do końca miłość Julii i Romea uzmysłowić, że należy walczyć do końca o uczucie, bez względu na wszystko, nie poddawać się, iść do przodu, mimo załamań, dążyć do celu. Mimo, że za prawdziwą miłość można oddać życie, to warto, bo to najpiękniejsze uczucie na ziemi i bez niego jesteśmy niepełni. To kolejny z argumentów popierających tezę.
Historia kochanków z Werony nie jest typowa, nie kończy się szczęśliwie. Ta oryginalność jest z pewnością zaletą tego dzieła. Nietypowość sprawiła, że ten dramat nie zginął wśród setek innych tekstów. To dzięki temu, nie zapomniano historii Romea i Julii, a co więcej książka ta, należy do kanonu lektur, które moim zdaniem, należy przeczytać. Szczęśliwe zakończenie dramatu nie wywołałoby takiego zainteresowania społeczeństwa. Ludzie lubią oryginalne, zaskakujące zakończenia, nawet te niekoniecznie szczęśliwe. Pozostawiają one wspomnienia, powodują one, że zadajemy sobie pytania o sens życia, o miejsce, jakie w naszej hierarchii wartości zajmuje miłość.. Gdyby Romeo uratował Julię, a cały plan ojca Wawrzyńca został zrealizowany, to dzieło Szekspira, nie byłoby moim zdaniem tak sławne i ponadczasowe.
Kochankowie z Werony to najsłynniejsza para zakochanych wszech czasów. Kochali wbrew losowi, rodzinnej nienawiści. Romeo i Julia inspirują i na pewno będą to robić dalej. Według mnie powodem różnorodność przyczyn niezwykłej żywotności tej historii jest miłość. Choć mogłoby się wydawać, że niedojrzała, to jednak głęboka, prawdziwa, pokonująca wszelkie przeszkody. Uczucie łącząc tytułowych bohaterów było dynamiczne, ekspresyjne, a oprócz tego między bohaterami można było zauważyć pociąg fizyczny, narastające pożądanie. Niesamowita historia, choć skończyła się tragicznie na zawsze będzie mnie fascynować i przejmować.