wiersz Oblicze ojczyzny

Czytając wiersz Tadeusz Różewicza pt.Oblicze ojczyzny odnoszę wrażenie,iż poeta miał szczęśliwe dzieciństwo,chociaż lata w których przyszło mu dorastać nie należały do spokojnych.Wojna i okupacja nie zatarły jednak beztroskich i pełnych ciepłych barw wspomnień poety.
Kiedy jest się dzieckiem,całym światem są najbliżsi: mama,tata i rodzeństwo,najważniejsza jest rodzina,która daje poczucie bezpieczeństwa i milości.W miarę upływu lat i dorastania dziecko nabywa nowych doświadczeń,poznaje inne środowisko,pierwsze miłosne uniesienia i rozczarowania,coraz częściej zapala znicze nad grobami najbliższych.
Dzieciństwo kojarzy się z zapachem kwiatów w ogrodzie,łąki za domem,czy lasu,ciasta pieczonego przez mamę.Te zapachy tkwią w nas przez całe życie i przywołują najlepsze wspomnienia.Kiedy mija dzieciństwo wraz z nim odchodzi beztroska,inaczej też spogląda się na świat,nie wszystko jest już takie proste,bliskie i znajome.Pojawiają się problemy z którymi trudno sobie poradzić,a nieraz i tragedie,którym nie można zapobiec.
Słowo ojczyzna ma wiele wymiarów,historia ukazuje nam,że nie zawsze kojarzy się tylko z sielskim dzieciństwem,ciepłem i domem,ale także z bólem,cierpieniem i śmiercią.Za ojczyznę , jej wolność walczyli ludzie,ginęli po to abyśmy dziś myśląc o swoim kraju mogli powiedzieć:Tu jest naswz dom,jesteśmy u siebie,mieszkamy w niepodledłym państwie.