Porównanie Petroniusza i Nerona

Neron był bezwzględnym władca Rzymu. Niewrażliwy i częściowo niezrównoważony psychicznie artysta. Człowiekiem, który mógłby posiadać wszystko, czego tylko by zapragnął. Jednak nie potrafił tego wykorzystać. Jego fałszywości i narcyzowatość górowała nad rozumem i rozsądkiem, przez co nie miał prawdziwych przyjaciół.
Akte tzw. ?Dobry duszek pałacu Nerona? była piękną, ale jakże skromna i nieśmiałą kobietą. Wrażliwość i uległość nie pozwalały jej na spontaniczne działanie.
Problematyką miłości Akte do Nerona było to, iż Akte kochała swojego wybranka, ale nie potrafiła o niego walczyć. Zresztą rozumiem ją, ponieważ po tak drastycznej zmianie charakteru Nerona z mądrego i konsekwentnego na bojaźliwego i bezwzględnego władcy mało, która kobieta chciałaby dzielić z nim swoje życie. Jednak ona niezmiennie darzyła Nerona swoja miłością. Zachowywała to uczucie w tajemnicy przed wszystkimi tylko ona wiedziała, co tak naprawdę czuje. Mimo przeciwności losu oraz ze świadomość, że nigdy nie będą już razem cały czas była wierna swojemu wybrakowi serca. Jej uczucie nigdy nie zostało odwzajemnione. To przykre, ale czy można było tego uniknąć? Sądzę, że nie gdyż Akte nie potrafiła walczyć o swoja miłość a z drugiej strony wiedziała, że Neron nigdy nie odwzajemni jej uczuci.
?Prawdziwie kochać możemy tyko wtedy, gdy mimo wszystkich kłopotów nosimy kochaną osobę w sercu. To jest właśnie prawdziwa miłość.?
Taką zasadą kierowała się Akte do końca swoich dni.

Petroniusz był bogaty, piękny, młody, silny mógł mieć każdą kobietę. Prowadził towarzyskie a zarazem rozrzutne życie. Eunice natomiast była zwykłą niewolnicą, która służyła wiernie w domu pana, w którym potajemnie podkochiwała się. Jednak ta miłość nie miała racji bytu, ponieważ było to uczucie platoniczne. Jednak po pewnym czasie Petroniusz, który zmieniał dość często kobiety nie darząc ich przy tym jakimś szczególnym uczuciem, zaczął zauważać piękną niewolnicę. Pierwszy raz w życiu naprawdę zakochał się i poznał magie tego jakże niezwykłego uczucia. Dzięki temu wydarzeniu stał się wrażliwszy na otaczający go świat. Swoją wybrankę traktował jak największy skarb na ziemi potwierdza to cytat: ?Ja mam swoje gemmy, swoje kamee, swoje wazy i swoja Eunice?. Zastanawia mnie fakt jak zwyczajna niewolnica potrafiła wyróżnić się z tłumu i skraść serce tego jedynego, ale jakże niedostępnego dla niej mężczyzny. Książka podaję, iż doszła do tego swoim uporem i całkowitym oddaniem w imię trudnej do wygrania, ale jakże słusznej walki o miłość.
Jak pisał Borys Pasternak:
?W życiu istnieją rzeczy, o które warto walczyć do samego końca.?
Zadziwia mnie jak potężny musiał być jej upór, aby zdobyć Petroniusza. Kiedy wreszcie los połączył kochanków całe ich dotychczasowe życie przestało się liczyć. Razem zaczęli pisać nowy rozdział swojego życia, nową historie miłości. Jednak los nie pozwolił im się długo sobą cieszyć. Ich ziemska miłość dobiegła końca, gdyż odeszli ze świata żywych, ale kto wie czy nadal nie są razem w krainie wiecznego szczęścia?