Księgowe ujęcie wyniku finansowego

Księgowe ujęcie wyniku finansowego
Rachunek zysków i strat jest drugim, obok bilansu, elementem sprawozdania finansowego jednostki. Ustawa o rachunkowości w art. 47 ust. 1 nakazuje wykazać w nim oddzielnie przychody, koszty, zyski, straty nadzwyczajne oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni rok obrotowy.
Kolejność i sposób wykazania przychodów, kosztów, strat, zysków oraz obowiązkowych obciążeń w rachunku wyników określone zostały w załączniku nr 4 do ustawy (dla jednostek innych niż banki i ubezpieczyciele). Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy o rachunkowości pozycje rachunku zysków i strat mogą być wykazywane ze szczegółowością większą niż w załączniku nr 4 do ustawy, stosownie do potrzeb i wielkości jednostki. W przypadku gdy informacje, dotyczące poszczególnych pozycji w rachunku zysku i strat nie wystąpiły w jednostce zarówno w roku obrotowym, jak i za rok poprzedzający rok obrotowy, przy sporządzaniu rachunku zysków i strat pomija się te pozycje.
Ostatnią czynnością związaną ze sporządzeniem rachunku wyników jest wybór jego formy sprawozdawczej. Podmiot może o tym zdecydować samodzielnie i wybrać formę dwustronną (tzw. kontową) lub jednostronną (tzw. schodową). Każda z przedstawionych form może występować w wersji porównawczej i kalkulacyjnej. Ustawa dopuszcza możliwość sporządzenia rachunku zysków i strat w jednym z tych dwóch wariantów: porównawczym lub kalkulacyjnym. Różnica między nimi sprowadza się do odmiennego prezentowania kosztu własnego sprzedaży. U podstaw rozróżniania porównawczego i kalkulacyjnego rachunku wyników leży przyjęta przez podmiot podstawowa klasyfikacja kosztów, organizacja i ewidencja ich rozliczania.
W księgach rachunkowych ustalenie wyniku finansowego za rok obrotowy odbywa się na koncie „Wynik finansowy”. Ewidencja księgowa na tym koncie uzależniona jest od przyjętego przez jednostkę wariantu prezentowania przychodów, kosztów, strat i zysków nadzwyczajnych w rachunku zysków i strat.