"Cierpienia młodego Wertera" - wizerunek Lotty.

Główną bohaterką powieści epistolarnej Jana Wolfganga Goethego pt. ,,Cierpienia młodego Wertera" jest Lotta, ktora była córką komisarza książęcego i narzeczoną Alberta. To w niej bez pamięci zakochał się Werter. Była piękną kobietą, dobrą i opiekuńczą. Po śmierci matki sprawowała opiekę nad młodszym rodzeństwem. Interesowała się literaturą, muzyką i tańcem. Grała na fortepianie. Przyjaźniła się z Werterem, lubiła spędzać z nim czas, ale z biegiem czasu spostrzega, że ten zakochał się w niej i wcale się z tym nie krył.
W liscie z 16 lipca Werter wyznaje, iż Lotta jest dla niego kimś tak ważnym, że osoba jej urasta do rangi bóstwa, traktuje ją jak swojego anioła. Wyznaje: „świętą mi jest”. Zwierza się, że każdy dzień jest dla niego szczęściem, gdyż wie, że zobaczy Lottę. - „Słodkie uczucie przenika mnie całego”. Dziewczyna podczas rozmów kładzie dłoń na jego ręce, przybliża się do niego. Wtedy młodzieniec ma wrażenie, że pada rażony piorunem, czuje każdy nerw duszy. Uspokaja go jedynie ulubiona piosenka, którą Szarlotta gra na fortepianie. Kobieta jest osoba powściągliwa, a jednocześnie swobodna, naturalna, nieskrępowana sztucznymi etykietami towarzyskimi. Brak w niej cech napuszonej damy do towarzystwa, za to pełno prostolinijności, zwyczajności i normalności. W Werterze odnajduje pokrewną duszę. Jest równie wrażliwa jak on, ceni rozmowy z nim i chętnie przebywa w jego towarzystwie. Narzeczonego darzy prawdziwymi uczuciami, nie ma jednak między nimi takiego porozumienia jak między nią a Werterem. Nie ulega własnej namiętności, kiedy rozumie, że darzy Wertera głębszymi uczuciami.
Lotta jest wzorem szlachetności i dobra. Nie łamie słowa danego Albertowi, swojemu narzeczonemu, ale też nie przeszkadza Werterowi w częstym przebywaniu w jej towarzystwie. Zachowuje się uczciwie. Lubi wprawdzie spędzać czas z przyjacielem, ale nie pozwoli sobie nigdy na przekroczenie pewnej granicy.