Cud w Lanciano

Lanciano jest włoskim miastem, w którym około roku 750 w klasztorze Św. Bazylego stał się wielki cud.

Kronikarz w 1636 r. zapisał, że żył tam uczony mnich, który ignorował sprawy Boże i jego wiara nie była mocna. Wątpił bardzo w to, czy w konsekrowanej Hostii jest obecny Jezus Chrystus. Jednak modlił się wciąż, aby Pan usunął tę ranę niewiary z jego serca. Jednego ranka podczas konsekracji na Mszy Św. jeszcze bardziej zwątpił. Spotkała go jednak wielka łaska i ujrzał on chleb zamieniony w Ciało i wino w Krew. Mnich przeraził się i trwał przez długi czas w ekstazie, ale w końcu przeżył duchowe szczęście. Zwrócił swoją zalaną twarz łzami w stronę wiernych i wykrzyczał aby podeszli i spojrzeli na cud. Tekst wyryty na marmurowej tablicy, znajdującej się w kościele mówi, że Ciało i skrzepła Krew zachowały się i mogą być oglądane przez wiernych. Cud został zatwierdzony 17.02.1574 r. przez biskupa Lanciano Rodrigueza i potwierdzili go następni biskupi.

Historycy notują na 1565 r. interesujący epizod, związany z kultem relikwii. Rzecz działa się w czasie napadu Turków na wybrzeża Adriatyku. Ojciec Antonio de Mastro Renzo obawiał się kradzieży i zniszczenia relikwii. Umieścił je w bezpiecznym miejscu i na początku sierpnia z młodymi ludźmi, uciekł wraz z drogocennym bagażem. Po 24h znalazł się w miejscu, z którego wyruszył. Zmieszany i zdziwiony przyznał przed towarzyszami, że widocznie z łaski Boga muszą tam pozostać i w razie potrzeby przelać krew, jak na prawdziwych żołnierzy Chrystusa przystało.

Relikwia znajduje się w kościele już nie bazylianów, ale franciszkanów pw. św. Franciszka w Lanciano. Nieregularny pierścień o średnicy ponad pół metra z ludzkiego ciała, okalający pustą przestrzeń, którą niegdyś była hostia znajduje się za obudową z podwójnego szkła w relikwiarzu. Hostia skruszała z biegiem czasu. Obręcz z ludzkiego ciała jest gruba na obrzeżach a cienka wewnątrz. Uległa mumifikacji i jest teraz ciemnożółta i bardzo twarda. Pobrano z niej mikroskopijne próbki do badań laboratoryjnych a następnie stwierdzono te cechy. 5 bardzo twardych skrzepów krwi o nierównych kształtach i łącznej wadze prawie 16 g znajduje się w szklanym kielichu w dolnej części relikwiarza.

W 1970 r. arcybiskup Lanciano Pacifico Perantoni złożył propozycję poddania relikwii badaniom naukowym. Zadania podjął się prof. Odoardo Linoli a współpracy z nim prof. Ruggero Bertelli. Badania trwały od listopada 1970 do marda 1971, następnie wznowiono je w 1981 r. Stwierdzono, że ciało, to mięsień sercowy człowieka, zmumifikowany, ale niezmieniony od 1200 lat, chodź nie znaleziono środków mumifikujących. Fragment Ciała jest przekrojem lewej i prawej komory sercowej. Zbadano, że Krew jest gruby AB, która jest rzadka w Europie, ale dużo częściej występująca w Palestynie i Izraelu. Zarazem grupa krwi zgadza się z tą, znalezioną na świętym Całunie z Turynu.