Kobieta zbuntowana. Przedstaw jej wizerunek w wybranych dziełach literackich i oceń przyczyny i skutki buntu.

KONSPEKT:
I.Literatura podmiotu:

1.Biblia: To jest całe Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Z hebrajskiego i greckiego języka na polski pilnie i wiernie przetłómaczona. Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne. Warszawa. (Fragmenty wybrane z Księgi Rodzaju)
2.J. K. Rowling: Harry Potter i Czara Ognia. / Harry Potter and the Goblet of Fire. / Media Rodzina. Poznań 2001. ISBN 83-7278-021-8. (Fragmenty wybrane)
3.Sofokles: Antygona. Wydawnictwo GREG. Kraków 2003. ISBN 83-7327-210-0.
4.J. R. R. Tolkien: Władca Pierścieni. Drużyna Pierścienia.
/ The Lord of the Rings. The Fellowship of the Ring. /
Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA. Warszawa 2002.
ISBN 83-7319-172-0. (Fragmenty wybrane)

II.Literatura przedmiotu:

1.M. Chrzanowski: Szkolny słownik motywów literackich. Wydawnictwo Skrypt 2003.
2.B. Drabarek, J. Falkowski, I. Rowińska: Szkolny słownik motywów literackich. Wydawnictwo Kram 2001.
3.B. Drabarek, J. Falkowski, A. Stachowicz: Poradnik licealisty. Język polski 100 bohaterów lektur. Wydawnictwo Kram. Grudzień 2004.
4.Czym jest milczenie kobiet. POLITYKA nr 51/52 22/29 grudnia 2001 s. 7-11.
5.S. Zabierowski: Tragizm „Antygony” Sofoklesa. Polonistyka nr 6/1979 s. 409-415. Warszawa WSiP.

III. Ramowy plan wypowiedzi:

Teza: Bunt w życiu kobiety jako oznaka samodzielności oraz indywidualności, kierującej
się własnymi zasadami, przeciwstawiająca się otaczającemu światu.

1.Zdefiniowanie pojęcia buntu.
2.Zbuntowane kobiety różnych epok.
a)Ewa – przykład kobiety femme fatale?
b)Antygona – kobieta walcząca o własne racje, ryzykująca jednak swoje życie,
c)Hermiona – czarodziejka o dobrym sercu?
d)Arwena – buntowniczka rezygnująca z nieśmiertelności na rzecz miłości.
3.Przyczyny buntu.
4.Analiza efektów, skutków buntu na przykładzie wybranych bohaterów literackich.

Wnioski:
- bunt jako walka o swoje racje nie zawsze mająca dobre zakończenie
- bunt – wyraz niezgody z obowiązującymi zasadami i społecznymi wzorcami
- bunt jako chęć wyrażenia niezgody z powszechnie nieobowiązującym równouprawnieniem
- bunt kobiety jako ucieczka od panującej, nieco przytłaczającej rzeczywistości


PREZENTACJA TEMATU:

Bunt kobiety jest w dużej mierze oznaką jej samodzielności oraz indywidualności, która kieruje się w swoim życiu własnymi zasadami i jednocześnie przeciwstawia się otaczającemu światu, i w niektórych wypadkach, obowiązującym w nim normom. Teraz chciałabym przedstawić kilka przykładów zbuntowanych kobiet, które podejmowały w swoim życiu nie zawsze właściwe decyzje, a ich nieprzejednany charakter wywierał na ich życie skutki o wydźwięku niekoniecznie pozytywnym.
Buntować się to zgłaszać swój sprzeciw, przeciwstawiać się, czemuś, komuś, wyrażać niezadowolenie, burzyć się. Tak też postępowały wybrane przeze mnie bohaterki. Sprzeciwiały się powszechnym zwyczajom, walczyły o sprawiedliwość, burzyły się.
Pierwszą kobietą na Ziemi, która postąpiła wbrew obowiązującemu zakazowi była biblijna Ewa. Poddała się namowom węża i na przekór Bogu, który zakazał jej i Adamowi zrywania owocu z drzewa poznania dobra i zła, zerwała ten owoc i skłoniła Adama do tego, by go skosztował. Bóg uprzednio ostrzegał Adama i Ewę przed zjedzeniem tego owocu. Dał im do zrozumienia, że gdy złamią jego zakaz – umrą. Ale wąż był sprytniejszy i przekonał Ewę, a ona – Adama. Dlatego śmiem twierdzić, że Ewa to kobieta femme fatale, gdyż sprowadziła mężczyznę na złą drogę, a konsekwencje jej łatwowierności, a jednocześnie ciekawości, ponieśli oboje. Gdy Bóg dowiedział się, że mieszkańcy Edenu złamali jego zakaz, rozgniewał się bardzo i ukarał ich. Ewa dostała jako karę rodzenie w bólu i życie pod panowaniem mężczyzny. Uważam, że kara była sprawiedliwa, gdyż Ewa postąpiła wbrew wyraźnemu zakazowi Boga.
Kolejną zbuntowaną bohaterką, którą chciałabym przedstawić jest Antygona. Sprzeciwiła się ona władcy swojego kraju – Kreonowi, i dwukrotnie pochowała swojego brata Polinejkesa, który został uznany przez króla za zdrajcę ojczyzny. Polinejkes uczestniczył w bratobójczym zbrojnym konflikcie z Eteoklesem, w którym obaj ponieśli śmierć. Kreon postanowił, że jednego z braci pochowa, drugiego natomiast nie. Antygona sprzeciwiła się takiemu obrotowi sprawy i oświadczyła, że świadomie wybiera śmierć i że woli ją od pozostawienia zwłok bez pochówku. Antygona jawnie zbuntowała się przeciwko władcy, za co zapłaciła życiem. Uważam, że jej decyzja wynikała z przekonania, że istotniejsze od ziemskich praw lub woli władcy są prawa boskie, które powinny być niepodważalne i powinny stać na najwyższy miejscu w hierarchii wartości. Sądzę, że przyczyną buntu Antygony była poniekąd jej pycha i samowola, ale również, jak już mówiłam, umiejscowienie praw boskich nad ludzkimi. Karą za jej bunt było zamurowanie jej w grocie.
Następną postacią, która sprzeciwiła się obowiązującym zwyczajom była Hermiona – jedna z postaci książki Joanne K. Rowling „Harry Potter i Czara Ognia”.
Hermiona zbuntowała się przeciwko obyczajowi wykorzystywania skrzatów domowych jako darmową siłę roboczą i w tym celu utworzyła stowarzyszenie o nazwie: Walka o Emancypację Skrzatów Zniewolonych ( w skrócie WESZ). Hermiona nie zgadzała się z tym, że nikt ani nie wynagradza skrzatom ich pracy, ani nie docenia tego, co robią dla innych, i dlatego postanowiła to zmienić. Jednak skutek utworzenia stowarzyszenia był definitywnie odwrotny do tego, co założyła sama bohaterka – nikt jej nie popierał, a skrzaty nie doceniły tego co zrobiła dla nich Hermiona, a wręcz odwróciły się od niej, gdyż nie przeszkadzało im to, że pracują za darmo i są pogardliwe traktowane. Po prostu uważały, że są do tego stworzone. Sądzę, że bunt Hermiony był w pełni uzasadniony, ponieważ chciała ona dla skrzatów jak najlepiej, jednak nie wzięła pod uwagę tego, że skrzatom było dobrze tak, jak było do tej pory, a zmiany w ich życiu były dla nich zbyteczne.
Czwartą, a zarazem ostatnią kobietą, którą chciałabym zobrazować, jest Arwena – kobieta – elf, która zbuntowała się przeciwko swojemu ojcu – Elrondowi. Elrond był przeciwny jej związkowi z człowiekiem – Aragornem. Bodźcem jej buntu była wielka miłość do Aragorna, a konsekwencją – utrata nieśmiertelności. Uważam, że postępowanie Arweny było całkowicie umotywowane, gdyż kierowała się ona sercem i wolała odstąpić od nieśmiertelności na rzecz życia w szczęściu z ukochanym mężczyzną, niż wieczność bez tego wszystkiego.
Reasumując należy stwierdzić, że przyczyny buntu przedstawionych postaci były różne i nie zawsze miały pomyślne dla nich zakończenie. Ich bunt spowodowany był kierowaniem się własnymi przekonaniami i wartościami życiowymi. W przypadku Ewy była to wolna wola i ciekawość, u Antygony – stawianie praw boskich nad ludzkimi, Hermiona kierowała się dobrym sercem i sprawiedliwością, natomiast Arwena – miłością. Myślę, że jeśli bunt danej osoby umotywowany jest walką w imię mającej uzasadnienie idei, wówczas ma sens, i co więcej jest konieczny do wyrażenia własnych wartości i przekonań.



P.S.
Szanowna Komisja:) nagrodziła mnie 85% za niniejszą pracę.
Mam nadzieję, że przyda Wam się moja 'skromna' praca:) Pozdro.