Tragizm Antygony

„Antygona” to antyczny dramat, napisany przez Sofoklesa. Akcja dramatu oparta jest na fatum krążącym nad rodem Labdakidów. Tragedia rozpoczyna się w momencie, gdy władzę w Tebach obejmuje Kreon. Nowy król wydaje zakaz pogrzebania zwłok Polinejklesa, uznając go za zdrajcę narodu. Zakazowi temu sprzeciwia się Antygona, siostra „zdrajcy”, która chce wykonać powinność wobec ciała zmarłego. Jeśli tego nie uczyni dusza Polinejklesa nie zazna spokoju, a ciało będzie pohańbione.

Antygona musiała wybrać pomiędzy dwoma wykluczającymi się racjami. Jako kochająca siostra, która uznaje wyższość prawa boskiego nad ziemskim, czuje się zobowiązana do pochowania zwłok brata, aby nie cierpiał po śmierci. Z kolei z drugiej strony wchodzi w konflikt z prawem państwowym, sprzeciwiając się zakazowi władcy, mimo iż zdaje sobie sprawę z jego skutków. Przy podejmowaniu decyzji musiała określić, które prawo jest ważniejsze? Uważała, że w życiu należy kierować się miłością, nie nienawiścią, „(…) Współkochać przyszłam nie współnienawidzić(…)” tak, więc zgodnie z tą zasadą wybrała, to co podpowiadało sumienie, czyli prawo boskie i tym samym wypełniła obowiązek wobec ciała zmarłego Polinejklesa. Za co poniosła karę śmierci.

Kreon musiał wybrać pomiędzy działaniem, które nakazywało mu sumienie, a decyzją utrzymana autorytetu króla. Wydając rozkaz kierował się dobrem całego społeczeństwa. Nie chciał, aby ludzie czynili tak jak Polinejkes. Uważał, że prawo państwowe jest ważniejsze od boskiego, które nie może ograniczać władzy królewskiej. Według Kreona zdrajcy nie zasługują na godny pochówek, a także powinni po śmierci zostać ukarani. Mając na celu dobro jednostki- tzn. Hajmona i Antygony, Kreon mógł cofnąć rozkaz, jednak musiał traktować rodzinę na równi z innymi obywatelami, aby nie zostać posądzonym o niesprawiedliwość. Wybierając dobro społeczne oraz utrzymanie autorytetu, złamał prawo boskie, nakazujące pochować zmarłego.

Tragizm Antygony polega na tym, że bez względu na to, jaką podejmie decyzję, sprzeciwi się prawom boskim lub państwowym. Gdyby była posłuszna Kreonowi, złamałaby prawa boskie, które uważała za najważniejsze. Postąpiła tak, jak podpowiadało jej sumienie, tzn. oddała hołd zmarłemu Polinejklesowi.