Cierpienie siłą kształtującą charakter człowieka (w oparciu o księgę Hioba i własne doświadczenie)

Cierpienie uszlachetnia, tak się mówi, kiedy na skutek przeżytych cierpień człowiek staje się mądrzejszy, bardziej wyrozumiały, szlachetny, spokojny.
Cierpienie stanowi nieodłączny element ludzkiego życia. tak jak miłość, radość, szczęście, tak i cierpienie jest jednym z wielu doznań ludzkich. Cierpimy, ponieważ mamy uczucia, nie jesteśmy obojętni. Utrata ukochanej osoby, nieszczęśliwe wydarzenie czy po prostu brak powodzenia w życiu to powód do cierpienia. Cierpienie objawia się płaczem, chęcią schowania się przed światem, tzw. „czarnymi myślami”. Czasem jest bardziej efektowne kiedy cierpiąc krzyczymy, złorzeczymy Bogu, życiu, innym ludziom, chcąc w ten sposób pozbyć się złych emocji. Cierpimy fizycznie- kiedy nas coś boli i psychicznie- kiedy jest nam źle. Umiejętność zachowania godności w cierpieniu, przezwyciężenia rozpaczy to naprawdę wielka sztuka. Cierpienia i bólu doznają każdego dnia ludzie wokół nas. Wielokrotnie stajemy bezradni wobec czyjegoś nieszczęścia, wiedząc, że żadne słowa nie przyniosą pocieszenia.
Hiob jest ważną postacią Starego Testamentu. Żył niedaleko Judei w szczęściu i dobrobycie, głęboko wierzył w Boga. Stał się obiektem zakładu między Bogiem a Szatanem. W myśl tego zakładu Bóg ciężko doświadczył Hioba: wyginęły mu stada, jego dzieci zginęły, a sam Hiob padł ofiarą trądu, stracił majątek. Bóg przywrócił Hiobowi jego dobra, wrócił mu nawet rodzinę. Bohater Starego Testamentu, który mimo największego cierpienia nie przypisał Panu nieprawości i ufał w Jego poczynania, wykazał się bezgraniczną miłością do Boga. Cierpienie Hioba jest dla nas bezcenną nauką, która mówi nam o prawdziwym sensie słowa „cierpienie” w ludzkim życiu.
Można by było wspomnieć o znanym nam powiedzeniu „człowiek uczy się na własnych błędach”. Właśnie, nasze błędy niekiedy kończą się porażką, niepowodzeniem, straceniem czegoś co naprawdę dla nas jest ważne, lecz zawsze błąd każdego z nas kończy się cierpieniem. Cierpieniem, które skłania nas do pochopnego stawiania sprawy w różnym świetle. Po przemyśleniu swojego zachowania dochodzimy do jasnej myśli: „czemu ja tak powiedziałam, przecież nawet tak nie pomyślałam?”, dlatego wtedy decydujemy się na naprawienie, zmianę zachowania.
Człowiek, gdy cierpi postanawia zmienić swoje życie. Czasem ta zmiana dobrze wpływa na jego charakter, lecz niestety w wielu przypadkach ta zmiana zmierza w złym kierunku. Każdy z nas zadaje sobie pytanie „czemu to mi się zdarzyło?”, „czy coś we mnie jest nie tak?”, „może to znak, aby zmienić coś w swoim zachowaniu?”. Te pytania ogarniają każdy element ciała, gdy cierpienie nie jest nam obce. To właśnie ono skłania nas na zmiany charakteru, podejścia różnorodnie do ważnych rzeczy.
Cierpienie uświadamia nam jak ważna była dla nas ta osoba, sprawa, rzecz, której w tej chwili nie ma, przez którą cierpimy. Pozwala zrozumieć, że trzeba doceniać piękno świata takie jakie widzimy własnymi oczami, a nie przez różowe okulary. Dzięki cierpieniu, zmieniłam wielokrotnie swoje podejście do życia, różnych spraw. Zrozumiałam fakt, że cierpienie jest potrzebnym elementem ludzkiego życia, bo pozwala nam dokładnie przemyśleć swoje postanowienia, cele.
My, jak również wiele literackich bohaterów zmieniliśmy podejście do wielu sytuacji przez otaczające nas cierpienie. Wymaga ono od nas ogromnego hartu ducha. Aby godnie przetrwać ból, rozpacz czy inną formę cierpienia, trzeba wykazać się silną wolą, wiarą, godnością. Dlatego właśnie cierpienie uszlachetnia charakter człowieka, ponieważ sprawdza go w trudnych sytuacjach. Lecz pamiętajmy los dał ludziom odwagę znoszenia cierpień, że nie ma radośniejszej rzeczy jak pokonanie cierpienia, więc nie poddawajmy się. Walczmy!