Wesela” Stanisława Wyspiańskiego oraz „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej – omów dwa modele dramatu młodopolskiego.

W dramacie młodopolskim dominowały dwie tendencje. Jedna z nich tworzyła dramat naturalistyczny z przewagą komedii społecznych (Gabriela Zapolska), druga – dramat symboliczny, którego najwybitniejszym przedstawicielem był Stanisław Wyspiański.
„Moralność pani Dulskiej” jest dramatem naturalistycznym. Na twórczość Zapolskiej decydujący wpływ miał naturalizm. Według naturalistów piękno i brzydota stanowiły jedność przeciwieństw i artyście nie można wybierać elementów składających się na artystyczną wizję świata. Zapolska wiernie przedstawiała wizerunek różnych środowisk społecznych. Bohaterzy dramatu to ludzie z niższych warstw społecznych. Autorka dość dokładnie opowiedziała nam o ich strojach, zachowaniach oraz scenerii w jakiej występują. Wprowadziła i poruszyła tematy wstydliwe, problemy częste w ówczesnym społeczeństwie. Bohaterowie kierują się instynktem, a ich zachowania są biologicznie motywowane. Zapolska sugeruje, że w takim społeczeństwie mogą przetrwać tylko jednostki silne i bezwzględne.
Dramat naturalistyczny cechuje ograniczenie roli narratora oraz komentarza autorskiego. Znika również fikcja literacka, a na plan pierwszy wysuwa się obiektywny dokument autorski.

„Wesele” Stanisława Wyspiańskiego jest dramatem symbolicznym. Oprócz postaci rzeczywistych, uczestników wesela, występują tu tzw. osoby dramatu, postacie fantastyczne. Widma i zjawy, takie jak Chochoł, Widmo, Stańczyk, Rycerz, Hetman, Upiór, Wernyhora, były personifikacją (uosobieniem) myśli osób rzeczywistych. Osoby dramatu są uzewnętrznieniem ich marzeń, pragnień, przeżyć, lęków i słabości. Uzupełniające się plany dramatu realnego z symboliczno-fantastycznym znajdują swą kulminację w scenie finałowego tańca chochołów. Taniec symbolizuje społeczeństwo niezdolne do walki o wolność i pogrążone w bezmyślności. Wyspiański połączył symbol z fantazją i realizmem. W dramacie występują elementy muzyczne i plastyczne. Dużo jest ludowości, obrzędów tradycyjnej wsi. Te i wiele innych elementów użytych przez Wyspiańskiego składa się na symboliczny charakter utworu, zupełnie różniący się od naturalistycznego dramatu Gabrieli Zapolskiej.