Wpływ pola magnetycznego i elektromagnetycznego na organizmy żywe

Wpływ pola magnetycznego na organizmy żywe, w tym szczególnie na człowieka budził zawsze zainteresowanie wielu badaczy. Już w starożytnym Egipcie używano magnesów, uważając je za środki zwiększające odporność na czynniki szkodliwe, a tym samym przedłużające czas życia.

Od chwili, gdy Maxwell wyjaśnił istotę działania pola elektromagnetycznego, zarówno naukowcy, jak i lekarze badają jego oddziaływanie na organizmy żywe. Dotyczy to wykorzystania możliwości terapeutycznych i profilaktycznych tego pola, a także oceny jego negatywnego oddziaływania na organizm ludzki. W ostatnich latach nastąpiła wręcz eksplozja badań nad leczniczym wykorzystaniem wolnozmiennych pól magnetycznych. Nie wszystkie są już dostatecznie udokumentowane, ale w niektórych dziedzinach doświadczalnie zostało w pełni potwierdzone ich korzystne działanie, np. w leczeniu osteoporozy, złamań, choroby zwyrodnieniowej oraz stanów zapalnych stawów, chorób układu nerwowego, w tym migren i naczynioruchowych bólów głowy. Dołączenie magnetoterapii i magneto stymulacji do klasycznego leczenia daje bardzo dobre efekty, aczkolwiek należy tu zachować daleko idącą ostrożność, gdyż nie we wszystkich jednostkach chorobowych ich korzystne działanie zostało w pełni potwierdzone doświadczalnie, np. w chorobach nowotworowych czy krążeniowych.
Naturalne pola elektromagnetyczne (EM) towarzyszą nam od zawsze – zgodnie z aktualnym stanem wiedzy – są one wszechobecne praktycznie od początku istnienia wszechświata. Obecnie w naszym środowisku naturalnym dominują zmienne pola EM wytworzone sztucznie – ich natężenia są wielokrotnie większe od natężeń pól pochodzenia naturalnego.

Życie można określić jako cykl procesów przemiany materii, wzrostu i rozmnażania. Obecnie fizjologicznym standardem myślenia jest uznanie faktu, iż proces przemiany materii sterowany jest aktywnością pól elektromagnetycznych. Stąd biorą się np. stresyły elektryczne na powierzchniach błon komórkowych oraz liczne jony transportowane z i do wnętrza komórki wbrew gradientowi stężeń (aktywna przemiana materii). Znaczenie tych procesów dla zachowania równowagi wodno-elektrolitowej organizmu jest powszechnie znane.

Oddziaływanie pól elektrycznego i magnetycznego na organizmy żywe jest na ogół bardzo złożone. Zależy ono od rodzaju tych pól, wielkości ich natężeń i charakteru zmienności w czasie, oraz oczywiście elektrycznych własności samego organizmu. Organizmy żywe nie mają na ogół specjalnych receptorów pola elektromagnetycznego, wyjąwszy receptory światła widzialnego w oczach i reakcję powierzchni ciała na naświetlenie promieniowaniem cieplnym.

Rozwój techniki wnosi do naszego codziennego życia nowe, coraz to liczniejsze źródła promieniowania elektromagnetycznego. Jego oddziaływanie na organizm człowieka jest trudne do ustalenia, gdyż nie posiadamy - podobnie jak w przypadku promieniowania jonizującego - receptorów, które ostrzegałyby nas o jego istnieniu. Na dodatek skutki promieniowania nie są natychmiastowe.

Ale jednakże możemy określić jakie fale najbardziej szkodzą żywym organizmom. Są to głównie promienie nadfioletowe inaczej UV. Te fale zabijają organizmy żywe. Prawda o zabijaniu została odkryta przez biologów już na początku naszego wieku, ale potem, kiedy odkryto straszliwie groźny rodzaj promieniowania - promieniowanie gamma, jakoś straciła swoją wyrazistość.

Ultrafioletowe promieniowanie, choć niewidzialne, ma silne działanie fotochemiczne - przy długości fali poniżej 300 nm wywołuje już jonizację i jest zabójcze dla organizmów żywych. Znaczne ilości promieniowania ultrafioletowego emituje Słońce - Ziemię chroni przed nim warstwa ozonowa, pochłaniająca promieniowanie ultrafioletowe o długości fali poniżej 285 nm, a także powietrze, które pochłania całkowicie promieniowanie ultrafioletowe w zakresie ultrafioletu dalekiego."

Sąd uznaje uszkodzenie narządów płciowych w wyniku napromieniowania polami EM
Taktykę Urzędu do Spraw Ochrony przed Napromieniowaniem trzeba nazwać po imieniu.
Telefony komórkowe mogą zredukować płodność mężczyzn o 30 procent.
Wieloletni użytek "komórek" zwiększa czterokrotnie ryzyko rozwoju raka ucha.
Informacje na temat Komisji Problemów Bioelektromagnetyzmu
400 procent większa umieralność na raka w Słupsku.

SKUTKI ODDZIAŁYWANIA PEM NA ŚRODOWISKO
Obecność fal elektromagnetycznych w środowisku może prowadzić do wzbudzeń atomów, jonizacji, polaryzacji i oscylacji jąder atomów. Wymieniane procesy nie są obojętne dla żywych organizmów. Wywołują one skutki biologiczne wewnątrz komórki, tkanki, czy też całego organizmu. Skutki fizyczne (polaryzacja, jonizacja) mogą zaburzyć istniejące w organizmach struktury elektryczne, np. stałe różnice potencjałów elektrycznych na błonie komórkowej, powstawanie i rozchodzenie się impulsów nerwowych występowanie szeregów potencjałów elektrycznych w różnych podukładach organizmu ludzkiego, np. EKG, EEG itp., a drgania jąder silne efekty termiczne.

Mikrofale oddziałują na organizmy żywe. U ludzi mogą spowodować zwiększenie temperatury organizmu, uczucie zmęczenia, senności lub zdenerwowania, bóle głowy, uczucie apatii, zaburzenia pamięci, zmiany metabolizmu. Za sferę bezpieczną uważa się obszar, w którym średnia gęstość strumienia mocy stacjonarnej mikrofal jest mniejsza niż 0,1 W/m2. Strefa o gęstości przekraczającej 100 W/m2 jest bardzo niebezpieczna i nie wolno w niej przebywać ludziom.

Pole elektromagnetyczne wysokiej częstotliwości łatwo przedostaje się do półprzewodzącego otoczenia jakim jest ciało człowieka i jest przez nie pochłaniane powodując intensywne nagrzewanie się ciała w całej jego objętości. Ten rodzaj oddziaływania nazywamy efektem termicznym i ten typ zmian jest stosunkowo najlepiej poznanym rodzajem oddziaływania fal elektromagnetycznych wysokiej częstotliwości (30 kHz-300GHz).