Recenzja spektaklu teatralnego pt. „Cenniejsze niż złoto”

W pewien kwietniowy dzień wraz z całą klasą wybraliśmy się do …………………………… na spektakl pt. ,, Cenniejsze niż złoto”. Wykonawcami przedstawienia byli aktorzy z Narodowego Teatru Edukacji z Wrocławia.
Sztuka ukazywała życie rodziny królewskiej we współczesnym świecie. Głównymi wątkami były: podjęcie trudnej decyzji dotyczącej wyboru następcy tronu przez królową-matkę, miłość między księciem a pokojówką Zosią, rywalizacja dwóch braci o przejęcie władzy.
Spektakl opowiadał o królowej Wiktorii, która zachorowała, w związku z tym musiała wyznaczyć następcę tronu. Ponieważ taka decyzja powinna być odpowiedzialna władczyni musiała być pewna słuszności swojego wyboru. Wpadła na pomysł, aby każdemu z synów dać pewną sumę pieniędzy. Zadaniem książąt było przedstawienie matce projektu mówiącego o tym, na co przeznaczą podarowaną im kwotę.
Okazało się, że propozycja Macieja była rozsądniejsza. Witold nie mógł się z tym pogodzić. Robił wszystko, aby to jego matka wybrała na swego następcę: doniósł jej o romansie brata z pokojówką, ośmieszył go na konferencji prasowej, a nawet bezpodstawnie oskarżył ukochaną Macieja o kradzież złotej spinki. Mimo jego starań królowa postanowiła, że to młodszy syn zostanie królem. Zezwoliła też na jego związek z Zosią (okazało się, że Zosia była księżniczką, a nawet daleką krewną królewskiej rodziny). Witold po pewnym czasie zaaprobował decyzję matki i pogratulował bratu.
W czasie trwania przedstawienia na sali panowała cisza i skupienie przerywane od czasu do czasu wybuchem śmiechu publiczności. Najczęściej zdarzało się to wtedy, gdy występował aktor wcielający się w postać księcia Witolda. To właśnie gra tego artysty podobała mi się najbardziej. Była ona bardzo naturalna i przekonująca. Natomiast występy królowej, księcia Macieja oraz służącej, moim zdaniem, nie odstawały od przeciętności.
Wiele zarzuciłabym kostiumom. Tylko pokojówka i książę Witold mieli stroje współczesne, a jednocześnie adekwatne do zajmowanej funkcji. Zaś królowa miała suknię jakby sprzed kilku wieków, a jej młodszy syn, który miał zostać przywódcą wojska nosił mundur pasujący do zwykłego szeregowca.
Przedstawienie inspirowane utworami m.in. ,, Alicja w krainie czarów”, ,,Opowieść wigilijna”, ,, Król Maciuś I” było próbą uświadomienia widzom jakie wartości są najważniejsze w życiu człowieka, a także miało pomóc odpowiedzieć na pytanie: czy pieniądze dają szczęście? Cała sztuka była trochę naiwna ale może właśnie dzięki swej naiwności bardziej przemawiająca do większości młodej publiczności. Mnie osobiście nie ujęła.