Juliusz Słowacki

Juliusz Słowacki - ur. 4 września 1809r. w Krzemieńcu – zm. 3 kwietnia 1849r. w Paryżu, jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu. Stworzył wiele znakomitych liryków, poematów i dramatów o trwałych wartościach artystycznych. Jego utwory, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość wyróżniała się wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka.

Jego ojciec, Euzebiusz, był profesorem literatury w Liceum Krzemienieckim i Uniwersytecie Wileńskim. Matka Słowackiego, Salomea z Januszewskich, polska Ormianka, osoba o dużej kulturze literackiej i osobistej, po śmierci męża zajmowała się wychowywaniem syna. Juliusz Słowacki po studiach w Wilnie przybył 1 lutego 1829r. do Warszawy. Po wybuchu powstania listopadowego, 9 stycznia 1831r. podjął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. 8 marca udał się z misją dyplomatyczną Rządu Narodowego do Londynu. Pozostał na emigracji we Francji, gdzie zadebiutował w 1832r. roku powieścią poetycką "Hugo". W latach 1833-1835 przebywał w Szwajcarii, aż do roku 1838 podróżował po Włoszech, Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. W końcu osiadł na stałe w Paryżu.

Mimo że był poważnie chory, wyruszył w 1848 roku do Wielkopolski, by wziąć udział w powstaniu, jednak zamierzeń swych nie zrealizował. Wtedy też ostatni raz spotkał się z matką we Wrocławiu. Nigdy się nie ożenił. Był typowym rentierem. Przysyłane przez matkę pieniądze umiejętnie pomnażał, inwestując je na paryskiej giełdzie. Pozwoliło mu to zyskać pewną niezależność finansową (wszystkie swoje dzieła wydawał własnym sumptem). Słowacki został pochowany na paryskim Cmentarzu Montmartre.

W 1832r. wydał pierwszy i drugi tom "Poezji" (trzeci ukazał się w 1833). Publikacje, odzwierciedlające romantyczny charakter jego twórczości, zawierały wczesne powieści poetyckie (m.in. "Żmija", "Jan Bielecki", "Mnich" i tragedię "Maria Stuart"), nie wzbudziły jednak zainteresowania środowiska emigracji polskiej w Paryżu. Ogromny wpływ na twórczość Słowackiego miały podróże m.in. do Włoch, Grecji, Egiptu, Palestyny i Libanu (tam powstał "Anhelli"). Podczas pobytu we Florencji (1837/1838) rozpoczął intensywną pracę nad swoimi utworami. Powstał wtedy m.in.: "Ojciec zadżumionych" (1839), "Wacław". W grudniu roku 1838 wrócił do Paryża.

Stworzył oryginalne wielkie dramaty: "Kordian" 1834, "Balladyna" 1834 (wyd. 1839), "Horsztyński" 1835, "Lilla Weneda" 1839, "Mazepa" 1839, "Sen srebrny Salomei" 1843, "Ksiądz Marek" 1843, "Fantazy" 1845-46, poematy: "Anhelli" 1838, "Genezis z ducha. Modlitwa" 1844 i "Beniowski" 1841.

Szczyt jego poetyckiego geniuszu stanowi cykl tajemniczych liryków genezyjskich, gdzie daje wykładnię swojego systemu filozoficznego – ewolucji świata od materii do czystego ducha (poemat "Król-Duch" 1845-1849). Niesamowitym spełnionym proroctwem Słowackiego stał się jego wiersz "Pośród niesnasków Pan Bóg uderza..." z 1848 roku, który wielokrotnie przywoływał sam Jan Paweł II.

Inne ważne dzieła:
- Anioł ognisty – mój anioł lewy
- Arab
- Do matki
- Godzina myśli
- Grób Agamemnona
- Hymn (Bogarodzica! Dziewico!)
- Hymn o zachodzie słońca na morzu (inc. Smutno mi, Boże!)
- dramat historyczny Jan Kazimierz
- Książę niezłomny (swobodny przekład dramatu Calderóna El Prncipe constante)
- powieść poetycka Lambro
- Na sprowadzenie prochów Napoleona
- Odpowiedź na "Psalmy przyszłości" (występuje także pod tytułem Do autora trzech psalmów)
- Podróż do Ziemi Świętej
- Pogrzeb kapitana Mayznera
- Rozmowa z piramidami
- Samuel Zborowski
- Sowiński w okopach Woli
- Tak mi, Boże, dopomóż
- Testament mój (inc. Żyłem z wami)
- Uspokojenie
- W Pamiętniku Zofii Bobrówny
- Zawisza Czarny