Przysłowia polskie są mądrością narodu - rozprawka.

Polskie przysłowia zawierają w sobie bardzo dużo mądrości. Są mądrością narodu. Powstawały przez obserwację życia, zjawisk, pór roku. Tworzyły je pokolenia przez wiele lat.

Jednym z popularnych przysłów jest „Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta”. Mówi ono, że kiedy dwie osoby są zajęte walką ze sobą, nie są w stanie dostrzec sytuacji, jaka je otacza i w tym wypadku zwykle jest tak, że korzyści odnosi zupełnie inna osoba. Można przypuszczać, że przysłowie to powstało dawno temy, gdy np. myśliwi toczyli bój o zdobycz i nie zauważyli, że ktoś już ją zabrał. Przysłowie to jest bardzo aktualne i stanowi dla nas przestrogę.
Mądrość ludowa głosi, że „Dopóty dzban wodę nosi, dopóki się ucho nie urwie”. Znaczy ono mniej więcej tyle, że każda rzecz ma swoją granicę wytrzymałości, po przekroczeniu której nie można się już cofnąć, właśnie tak, jak nie można korzystać z dzbana z urwanym uchem.
Wszystkie przysłowia są nadal aktualne. Zawarta w nich wiedza i doświadczenie, gromadzone przez lata, także dziś mogą być ostrzeżeniem – „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”, „Kuj żelazo, póki gorące”.
Oprócz przysłów stanowiących przestrogę dla zachowania ludzi w różnych sytuacjach, są też inne, związane z wróżbami. Dotyczą one prac polowych, żniw, zapowiadają urodzaj lub klęskę, stanowią długotrwałą prognozę pogody, np. przysłowie „Grzmot w czerwcu głosi, że dużo zboża przynosi”.

Przysłowia najczęściej tworzyli ludzie prości, bezimienni. Byli doskonałymi obserwatorami życia, dlatego uważam, że przysłowia polskie są mądrością narodu.