Rekordy Guinnesa

ZIEMIA

Najgłębszym jeziorem na Ziemi jest : Jezioro Bajkał, na Syberii, Rosja. Najgłębszy punkt jeziora Olkhon Crevice, mierzy 1,637 m, gdzie 1,181 m pod poziomem morza to głębokość bezwzględna. Jest to także najstarsze słodkowodne jezioro na Ziemi, uformowało się ono 20 lub 25 milionów lat temu. Bajkał zawiera także jedną-piątą słodkiej wody na powierzchni Ziemi. Jezioro w przybliżeniu jest w kształcie rożka, mierzy 636 km długości, pokrywa obszar 31,500 km2.

Najzimniejszą zamieszkaną wsią jest : Oymykon, w Jakutii, zachodnia Syberia, Rosja. Tam temperatura może spaść nawet do -70 stopni celcjusza. W Styczniu, w najzimniejszym miesiącu w roku średnia temperatur wynosi - 50 stopni celsjusza. Miasto znajduję się w dolinie otoczonej przez dwie wysokie góry, ta pułapka zimnego powietrza umożliwia przedostanie się tam jeszcze zimniejszego powietrza. Śnieg okrywa ziemie od wczesnej jesieni do połowy wiosny.

Najgłębsza część : oceanu została zbadana dokładnie w 1951 roku przez HM Survey Ship Challenger - Rów Mariański w Oceanie Spokojnym. 23 stycznia 1960 roku, statek US Navy Trieste zszedł na dno Pacyfiku, a 24 marca 1995 roku japońska sonda Kaiko zanotowała głębokość 10,911 m, najdokładniejszy jak dotychczas pomiar.

Najszybciej poruszającym się lodowcem jest : lodowiec Columbia, pomiędzy Anchorage i Valdez, na Alasce, USA. W 1999 roku zmierzono prędkość poruszania się tego lodowca. Przepływał on 35 metrów dziennie. Lodowiec prawie zdublował poprzedni rekord prędkości - 20 m/dzień. Lodowce są wielkimi, poruszającymi się masami lodu ukształtowanymi w [zazwyczaj górskich] rejonach, gdzie opady śniegu są większe niż topnienie śniegu. Śnieg gromadzi się i jest ściskany przez własną masę, aż powstaje lód, następnie rozpoczyna powolny spływ w dół, w który wprawia go jego własna waga. Gdy płynący lodowiec dotrze do morza, kawałki mogą oderwać się tworząc góry lodowe.

Największym łańcuchem górskim są : Himalaje, w których skład wchodzi 96 ze wszystkich 109 szczytów, liczących ponad 7,315 m.

UKŁAD SŁONECZNY

Najgęstszą planetą w Układzie Słonecznym jest : Ziemia, ze średnią gęstością 5.517 razy większą niż gęstość wody. Uformowana około 4.6 biliona lat temu, składa się z wewnętrznej - stałej części jądra, w której skład wchodzą żelazo i nikiel, i zewnętrznej - ciekłej części jądra, w której skład też wchodzą żelazo i nikiel. 71% powierzchni pokryta jest ciekłą wodą, unikalnym związkiem chemicznym w Układzie Słonecznym.

Wenus ma najgorętszą powierzchnię w Układzie Słonecznym. Temperatura dochodzi tam do 480C, dość wysoka, by stopić ołów. Spowodowane jest to występowaniem efektu cieplarnianego, gdzie światło słoneczne podgrzewa powierzchnię planety, lecz ciepło to nie może uciec przez gęstą atmosferę złożoną głownie z dwutlenku węgla. Naukowcy walczą przez lata, by wysłać sondę na tą palącą planetę, lecz badania środowiska niemal zawsze udowadniają, że jest tam zbyt gorąco. Badania naukowe unikały \"skwierczącej\" sfery dopóki nie wynaleziono rakiet. Późniejsze rozwój radaru teleskopowego uczyniło możliwym zajrzenie w głąb pokrywających planetę gęstych chmur.

Najsłabiej widoczną planetą z dziewięciu planet widocznych z Ziemi jest Pluton, który może być oglądany jedynie za pomocą teleskopu. Odkrycie Plutona przez Clyde\'a Williama Tombaugh\'a w USA w Lowell Observatory, zostało ogłoszone 13 marca 1930 roku. Planeta ma 2,324 m średnicy i masę równa 0.0022 masy Ziemi.

Z pięciu planet widocznych gołym okiem z Ziemi, najjaśniejszą jest Wenus. W dobrych warunkach, patrząc w odpowiednim kierunku, można zobaczy ś ją nawet w dzień. Planeta ta często brana jest za UFO. Zasłaniana jest przez biały i gruby płaszcz chmur

Największy deszcz meteorytów miał miejsce w nocy z 16 na 17 listopada 1966 roku, kiedy meteoryty Leonid, które powtarzają się, co 33.25 Lat] były widoczne między zachodnią Ameryką Północną i wschodnią Rosją [wtedy ZSRR].

Amerykańska astronautka Kathryn Thornton osiągnęła wysokość 611.16 km nad powierzchnia 10 grudnia 1993 roku podczas misji STS 61 Endeavour.

23 marca 2001 roku rosyjska stacja kosmiczna Mir wpadła do ziemskiej atmosfery po 15 latach w przestrzeni kosmicznej. Stacja rozpadła się na tysiące kawałków. Większość z nich spłonęła w atmosferze, ale większe części spadły do Pacyfiku, 6,000 km od wschodniego wybrzeża Australii. Świadkowie twierdzą, że to był najlepszy pokaz fajerwerków.

Ciekawostki
Mir w języku rosyjskim znaczy \"pokój\".

WSZECHŚWIAT

Najjaśniejszą mgławicą na niebie jest: mgławica Orion. Znajduje się ona na \"mieczu\" konstelacji Oriona, mgławicę jest łatwo zobaczyć gołym okiem. Jest ogromną chmurą zbudowaną z gazu i pyłu. Niektóre są ciemne, ale inne promieniują odbijającym się światłem gwiazd lub emitują własne światło. Mgławica Orion oddalona jest 1,500 lat świetlnych od Ziemi, ale widoczna jest w nocy bez użycia teleskopu. Jest również jasne i solidnie wygląda, mgławica Orion jest bardzo rozszerzona i rozrzedzona. Mgławica Orion jest najlepszym okazem, nazywanym: Rozwlekłą mgławicą. Rozwlekła mgławica ponadto emituje własne światło, albo odbija światło pobliskich gwiazd, natomiast ciemna mgławica przysłania gwiazdy znajdujące się za nią. Wyjątkowo jasne światło z Mgławicy Orion pochodzi z setek bardzo gorących, młodych gwiazd gromadzących się dookoła czterech większych gwiazd znanych jako Trapezium. Dzięki pracom z Przestrzennym Teleskopem Habbla, wyobrażenia o mgławicy są kontynuowane, naukowcy także mogą teraz fotografować emitujące światło obiekty, takie jak nigdy wcześniej nie były możliwe do oglądania, a także moment narodzin gwiazd.

Największym gwiazdozbiorem jest : Hydra, \"Morska serpentyna\". Obejmuje ona obszar 1,302,844 stopni kwadratowych, lub 3,13% całego nieba, a także zawiera co najmniej 68 gwiazd widocznych gołym okiem.

Njabliższa czarna dziura jest : jedynie 1600 lat świetlnych od Ziemi i znana jest jako V4641 Sgr. Odkryta została w styczniu 2000 roku w Massachusetts Institute of Technology and the National Science Foundation\'s National Radio Astronomy Observatory. W przeciwieństwie do normalnych czarnych dziur, które ważą kilka razy więcej niż Słońce, ogromna czarna dziura umiejscowiona jest w centrum galaktyk i może być ogromna jak 100 milionów Słońc.

Czarna dziura jest to miejsce w przestrzeni, składające się z wyjątkowo gęstej materii, w którym wszystko zostaje wciągnięte i nie może uciec, nawet światło. Czarne dziury mają kulisty kształt, jak planety i gwiazdy, a także pole grawitacyjne. Prędkość, z jaką można wydostać się z pola grawitacyjnego czarnej dziury jest większa lub równa prędkości światła.

Ciekawostki
Czarna dziura powstaje, gdy ginie ogromna gwiazda wielkim wybuchem nazywanym \"supernową\".

Oprócz \"naszego\" Słońca, najbliższą Ziemi gwiazdą jest : bardzo słaba Proxima Centauri, odkryta w 1915 roku, która jest oddalona od Słońca o 4.23 lata świetlne. Proxima Centauri jest również zwana Alpha Centauri C. Gwiazda nie jest widoczna bez teleskop

Gwiazdy neutronowe są najmniejszymi gwiazdami we Wszechświecie. Typowa gwiazda neutronowa ma masę podobną do masy Słońca, ale średnicę tylko 10 km. Gdyby była wielkości ziarnka piasku, miałaby masę wieżowca.

W lutym 1987 roku wybuchła ogromna gwiazda wchodząca w skład Wielkiego Obłoku Magellana stając się najjaśniejszą supernovą czasów nowożytnych. Jej eksplozja widoczna była na Ziemi gołym okiem. Gdy gwiazda zużywa resztki paliwa wodorowego, zaczyna używać coraz cięższe pierwiastki jako paliwo. W końcu żelazo formuje się w jądro, które zatrzymuje dalsze reakcje łączenia mające miejsce wewnątrz gwiazdy. Gdy łączenie zakończy się, gwiazda zapada się w sobie i następnie wybucha jako supernova.

Najodleglejsze ciało niebieskie widziane gołym okiem to Galaktyka Andromedy. Srebrna plama na niebie to właśnie Galaktyka Andromedy - oddalona o 2,200,000 lat świetlnych od Ziemi, każdy może ją wypatrzeć! Jest to jedna z najbliższych galaktyk, światło, które widzimy to wynik 200,000,000,000 gwiazd świecących razem. Podobno ta spiralna galaktyka została odkryta przez niemieckiego astronoma, Simona Mariusa około 1611 roku.

Centralna galaktyka z gromady galaktyk Abell 2029 ma średnicę równą 5,600,000 lat świetlnych - 80 razy więcej niż średnica Drogi Mlecznej.

Największym kraterem na Księżycu jest Pole-Aitken, który ma 2250 km średnicy i średnio 12,000 m głębokości. Jest to największy i najgłębszy krater w Układzie Słonecznym.

Największym morzem jest Morze Deszczów (Mare Imbirum), które ma 1300 km średnicy i powierzchnię 863,000 km2.

Kwazar APM08279+5255 jest najmocniej świecącym obiektem we Wszechświecie. Odkryty został w marcu 1998 roku, w gwiazdozbiorze Strzelca (Sagittarius). Jest około 4-5 milionów miliardów razy jaśniejszy niż Słońce.

Mgławica Ślimak (Helix Nebula) lub inaczej NGC 7293 jest oddalona o 450 lat świetlnych od Ziemi i jest ciągle najbliższą mgławicą planetarną. Jest około 100 razy dalej niż najbliższe gwiazdy [oprócz Słońca].

Wszystkie mgławice utworzone są międzygwiezdnej materii takiej jak gaz i cząstki pyłu kosmicznego. Mgławica Ślimak jest przykładem mgławicy planetarnej. Początkowo naukowcy uznawali je za planety z powodu ich kształtu. Mgławice planetarne tworzą się po śmierci gwiazdy tracącej powłokę gazową, która odlatuje w przestrzeń kosmiczną.

Ciekawostki
Gdyby Mgławica Ślimak była widoczna gołym okiem, pokrywałaby tyle nieba co połowa Księżyca w pełni.

Najmniejszym gwiazdozbiorem jest Krzyż Południa, który pokrywa 0.16% nieba. Widoczny jest jedynie z południowej półkuli Ziemi.

Mgławica Bumerang jest kosmiczną lodówka, gdzie temperatura osiąga nawet -272C (-521.6F). Mgławica ta jest najzimniejszym miejscem we Wszechświecie. Zbudowana jest z pyłu i gazowych chmur wyrzucanych przez umierające gwiazdy, które astronomowie nazywają \"białymi karłami\". Mgławica jest tak zimna, ponieważ jej centrum w dalszym ciągu rozszerza się, aż do momentu, gdy umierające planety pozbędą się kosmicznych odłamów. Głęboka przestrzeń niszczeje, jednak prowadzi do odnowy kosmosu. Pyły i gazy wyrzucane z centrum mgławicy w końcu nagromadzają sie i łączą się w planetę i być może utworzą nowy Układ Słoneczny.