Wiersz Bolesława Leśmiana "Dusiołek" wobec tradycji romantycznej gatunku.

Wiersz Leśmiana e kompozycji i stylu przypomina balladę. W utworze znajdujemy neologizmy, motywy baśniowe i fantastyczne. "Dusiołek" jest utworem o charakterze filozoficznym i posiada refleksje na temat sensu istnienia zła.

Podmiotem lirycznym wiersza jest Bajdała, który wędruje po świecie i chodzi bez konkretnego celu. Ze sobą prowadził wołu i szkapę. W utworze żali się Bogu na swoje problemy i że w życiu spotkało do dużo zła. Bajdała śpiący położył się i przyśnił mu się Dusiołek. Bohater mówi językiem prostym, można go nazwać wiejskim poetą. Wierzy on w różnego rodzaju zmory i duchy, które występują w snach. Bardzo mocno związany jest z przyrodą.

Sam Dusiołek w wierszu jest symbolem zła. To przez niego Bajdała ma do wszystkich pretensje a największe do samego Boga o to, że w stworzył takiego Dusiołka, który go nawiedza w snach.

Autor uważa, że istnieją dwa światy: realny i fantastyczny. I nawet Dusiołek wydaje nam się postacią, która żyje w świecie poza fantastyką.