Mowa obronna Sokratesa

Obywatele Aten, nie każdy człowiek jest stereotypowy. Każdy wyznaje własną filozofię, a że żyjemy w demokratycznym państwie mieście, jakim są Ateny to obywatel, którego dzisiaj bronię, skorzystał z tego prawa, którego Wy bezpodstawnie go pozbawiliście.

Sokrates jest człowiekiem prawym. Przez całe swoje dotychczasowe życie próbował dociec, czym jest prawda. Nie żył w fikcyjnym świecie, wmawiając sobie, że jest czegoś wart, że coś wie. Tak naprawdę jest człowiekiem o wiele mądrzejszym od tych, którzy tak mówią o sobie. On nie wierzy swoją mądrość, jest świadomy swoich ograniczeń. Wielu ludzi, niektórzy na pewno są tutaj obecni, pomimo jego mądrości uważało go za nieszkodliwego człowieka o niezdrowych zmysłach. Nie był traktowany poważnie, a powinien.

Nie liczyły się dla niego pieniądze ani inne dobra materialne. Był ubogim filozofem zadającym pytania i szukającym na nie odpowiedzi. Zaczęliście go, drodzy obywatele, traktować poważnie, dopiero wtedy, gdy zaczął przekonywać do swych racji młodych ludzi, którzy z chęcią go słuchali. Dopiero wtedy przestał być dla was nieszkodliwy i niezrównoważony psychicznie. A może o wiele wcześniej należało zwrócić na niego uwagę, ale w ten lepszy sposób, wysłuchać go. Twierdzi, że do swych racji dochodził własnymi siłami i ma racje.

Pomimo sprzeciwu społeczeństwa, wiele osiągnął. Wiele zasłużył się dla całego świata. Jego imię na pewno zostanie zapamiętane, a wy drodzy obywatele, Będziecie musieli być świadomi, że skazaliście na śmierć wielkiego człowieka. Zastanówcie się więc dobrze, zanim to uczynicie.