Ludwig van Beethoven

Ludwig van Beethoven, największy kompozytor w historii, urodził się w Bonn w 1770 r. Okres szczęśliwego dzieciństwa zakończył się dla niego w 1773 r. wraz ze śmiercią dziadka. Alkoholizm ojca doprowadził rodzinę do ruiny, z której podźwigną ją dopiero dwunastoletni Ludwig, zarabiając jako pomocnik nadwornego organisty. Mimo ciążącego na nim obowiązku utrzymania rodziny, jego nieoczekiwanie odkryty talent muzyczny rozwijał się tak obiecująco, że już 1783 roku tworzył przepiękne utwory co spowodowało, że w wieku 17 lat młodzieniec został wysłany do Wiednia. Podczas kilkumiesięcznego pobytu został wprowadzony do najlepszych domów, nadążał za nowinkami mody i stał się ulubieńcem towarzystwa. Niebawem został przedstawiony Mozartowi, co zaowocowało kilkoma lekcjami muzyki z samym mistrzem.

Szczęście Beethovena nie trwało jednak długo: już wkrótce otrzymał wiadomość o śmierci matki. Rozgoryczony powrócił do Bonn, nie mogąc przeboleć utraconej szansy. Przez pięć lat utrzymywał się z lekcji muzyki w rodzinie pewnej zamożnej wdowy. Dzięki niej po raz kolejny nawiązał kontakty z wpływowymi osobistościami.

W 1792 r. Beethoven powrócił do Wiednia i przez pewien czas studiował kompozycję pod kierunkiem Haydna, czołowego wówczas kompozytora wiedeńskiego. W Wiedniu, który był w tym czasie muzyczną stolicą świata, Beethoven miał spędzić resztę swojego życia.

Niezwykła wirtuozeria Beethovena w grze na fortepianie robiła wrażenia na wszystkich słuchaczach; dzięki temu szybko zyskał on powodzenie jako wykonawca, a także jako nauczyciel. Dużo komponował i już w wieku dwudziestu paru lat bez kłopotu sprzedawał je wydawnictwom.

Gdy Beethoven zbliżał się do trzydziestki, pojawiły się pierwsze oznaki zanikania słuchu. Bardzo przejęty złowieszczymi oznakami, myślał przez pewien czas o samobójstwie.

Lata 1802-1815 uważane są za okres środkowy kariery Beethovena. W miarę nasilania się utraty słuchu zaczął unikać ludzi. Jednak nadal wiele komponował, lecz nie przywiązywał wagi do upodobań ówczesnych słuchaczy, lecz mimo to nadal osiągał sukcesy.

Przed ukończeniem pięćdziesięciu lat Beethoven ogłuchł zupełnie. Komponował coraz mniej głównie dla siebie i dla przyszłych, a nie teraźniejszych audytoriów, zaprzestał występów. Podobno powiedział kiedyś krytykowi: "to nie dla was, to dla przyszłych czasów"

Gdyby Beethowen nadludzkim wysiłkiem woli, mimo głuchoty utrzymał dotychczasowy poziom swoich kompozycji, byłby to niewiarygodny wyczyn. Rzeczywistość okazała się jednak jeszcze bardziej zaskakująca i zdumiewająca - właśnie w okresie zupełnej głuchoty powstały największe arcydzieła - jego sztuka wzniosła się na jeszcze wyższy poziom.

Ostatnie lata przyniosły dowody uznania: został członkiem szwedzkiej Akademii Nauk, od Ludwika XVIII otrzymał złoty medal za Mszę uroczystą (Missa Solemnis D-dur op.123).

Kompozytor zmarł w Wiedniu w roku 1827 w wieku pięćdziesięciu siedmiu lat.

Długa lista dzieł Beethovena obejmuje dziewięć symfonii, trzydzieści dwie sonaty fortepianowe, pięć koncertów fortepianowych, dziesięć sonat na skrzypce i fortepian, szereg kwartetów skrzypcowych, pieśni, utwory operowe i wiele innych. Łączą one mistrzowski sposób wykonania i intensywność uczuć.

Najsłynniejsze utwory to:
III symfonia Es-dur "Eroica",
V symfonia c-moll "Przeznaczenia",
VI symfonia F-dur "Pastoralna",
IX symfonia d-moll z Odą do radości, wykonywaną w Finale przez chór.
Sonata fortepianowa tzw. sonata Księżycowa
sonata Patetyczna
koncert fortepianowy III c-moll
koncert fortepianowy V Es-dur
koncert skrzypcowy D-dur
opera Fidelo
wielka msza symfoniczna Missa Solemnis
oratoria Chrystus na Górze Oliwnej

Beethoven wywarł ogromny wpływ na wielu późniejszych kompozytorów takich jak: Czajkowski, Wagner, Chopin, Schubert. Ze Schubertem połączyła go również wspólna uliczka: Baszta Mleczarzy w samym centrum Wiednia. Nad Domkiem Trzech Dziewcząt Schuberta, zaledwie kilkaset metrów dalej, znajduje się dom z oknami wychodzącymi na gmach Opery Wiedeńskiej, w którym do końca swych dni żył Ludwig van Beethoven. Obecnie mieści się tam muzeum biograficzne kompozytora.

Nie ma chyba wątpliwości, że Beethoven jest jedynym z najlepszych kompozytorów.


CIEKAWOSTKI:

- Beethoven, wielki miłośnik kawy, miał zwyczaj odliczania 60 ziarenek kawy, z których przygotowywano dla niego filiżankę aromatycznego napoju.

- Johann Beethoven, brat genialnego kompozytora Ludwika, przywiązywał wielką wagę do swego majątku i chlubił się nim ponad miarę. Na nowy rok 1823 przysłał kompozytorowi życzenia na swojej karcie wizytowej, na której wydrukowane było:
„Johann Beethoven - właściciel ziemski”
Ludwik napisał na odwrocie: „Ludwik van Beethoven - właściciel rozumu” - I zwrócił kartkę swemu bratu.

- Kiedy w roku 1818 Beethoven stracił słuch, pozostało mu wyczuwanie jej dotykiem. Podobno odciął fortepianowi nogi i grał siedząc na podłodze, by lepiej wyczuwać wibracje. Przez dziesięć kolejnych lat nadal komponował.

„Muzyka powinna zapalać płomień w sercu mężczyzny i napełniać łzami oczy kobiety”

W 1824 r. 7 maja w Wiedniu miało miejsce pierwsze, publiczne wykonanie IX Symfonii. Jej premiera spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem. Beethoven dyrygował swoim dziełem. Dotknięty już wówczas całkowitą głuchotą, nie słyszał owacji na zakończenie utworu, odwrócony tyłem do publiczności. Według anegdoty, podeszła do niego pierwsza skrzypaczka i odwróciła w stronę publiczności.