Scharakteryzuj postawę J. Tarrou, bohatera powieści Alberta Camusa "Dżuma".

Jean Tarrou to jeden z głównych bohaterów powieści Alberta Camusa „Dżuma”. Adresatem monologu przedstawionego we fragmencie jest doktor Rieux. Losy obu bohaterów splotły się w Oranie, mieście na wybrzeżu algierskim, na które na w latach 40-tych XX wieku spadła epidemia dżumy. Aby uniknąć dalszych zakażeń i rozprzestrzeniania się choroby na inne tereny, władze podjęły decyzję o zamknięciu bram miasta i uniemożliwieniu mu kontaktu ze światem zewnętrznym. Otoczeni murami, przerażeni mieszkańcy Oranu zmuszeni są do konfrontacji z epidemią. W sytuacji krytycznej ludzie przyjmują skrajnie różne postawy- od czynnej walki i odwagi, poprzez rezygnację, aż do prób ucieczki. Jean Tarrou ukazany został w powieści jako bohater heroiczny, kierujący się zawsze dobrem ludzkim i wyznawanymi wartościami.
Monolog Jeana Tarrou, wygłoszony do doktora Bernarda Rieux, przyjmuje formę swoistej spowiedzi. Bohater mówi o dżumie, w kontekście jego wypowiedzi „być zadżumionym” oznacza jednak tyle, co „nosić w sobie zło, przyczyniać się do ludzkiej śmierci”. Już na początku bohater wyznaje, że w przeszłości był odpowiedzialny za czynienie zła ("powiedzmy, że cierpiałem na dżumę długo przedtem, zanim poznałem to miasto i tę epidemię”). Jest mu z tego powodu wstyd, podkreśla jednak, że działał w dobrej woli.
Tarrou nie ma złudzeń co do otaczającego go świata, nie próbuje go idealizować, ani usprawiedliwiać. Zdaje sobie sprawę z tego, że zło jest nieodłączną częścią natury człowieka mowi :„ wszyscy żyjemy w dżumie”, że wszyscy jesteśmy nim zainfekowani. Zło jest zarazą, przed którą nie ma ucieczki. Przenosi się niepostrzeżenie, samoczynnie, nie wymaga naszego wysiłku ani refleksji. Znacznie trudniej jest postępować dobrze, utrzymanie moralnej, uczciwej postawy wymaga naszej pełnej koncentracji. Walka ze złem, nie może zostać wygrana za pomocą półśrodków. Tarrou uważa iż kiedy zdecydujemy się podjąć wyzwanie i wypowiedzieć wojnę zarazie, będzie nas to kosztować wszystkie nasze siły, nasz czas, nasze życie. Dopiero, gdy podporządkujemy wszystkie działania temu jednemu celowi, uzyskamy szanse na krótkotrwałe zwycięstwo.
Jean Tarrou namawia do czynnej walki. On sam pozostaje aktywny, podejmuje kolejne działania, które mają na celu zniszczenie bakcyla i jak ognia wystrzega się tych, które mogłyby przyczynić się do ludzkiej śmierci. Tarrou nie znajduje żadnego wytłumaczenia dla zabójstwa, bezwzględnie je potępia. Stara się być tolerancyjny, rozumieć i akceptować innych ludzi, unikając jednocześnie nienawiści, która jest jednym z głównych przejawów wszechobecnego zła. Szuka utraconego spokoju, przeczuwając jednak, że odnajdzie go dopiero w momencie śmierci.
Tarrou wybrał trudną, bolesną drogę. Ma niewielu przyjaciół, a przyjęta postawa konsekwentnie zmusza go de rezygnacji z licznych prozaicznych przyjemności. Podejmując walkę ze złem skazał się na ogromny, nieustanny wysiłek i samotność. Mimo to nie oczekuje nagrody, ani podziwu ze strony innych osób. Tarrou wyróżnia się niespotykaną skromnością. Wybór tak trudnej drogi życiowej uważa za naturalny i jedyny słuszny. Bohater nie wierzy w Boga, ale sumiennie wypełnia wszelkie zadania i obowiązki chrześcijańskie.
Na przyjęcie takiej postawy złożyło się wiele doświadczeń z wcześniejszych etapów życia Tarrou. Jako siedemnastoletni chłopiec uczestniczył w rozprawie sądowej, w której jego ojciec występował jako oskarżyciel. Orzeczoną karę śmierci odebrał jako bezprawne morderstwo, którego nikt nie miał prawa popełnić. Nie mogąc pogodzić się z takim stanem rzeczy, bohater wyprowadził się z domu i zerwał kontakty z rodzicem.
W czasie epidemii w Oranie Tarrou pozostaje jednym z najbardziej aktywnych obywateli- podejmuje walkę z chorobą organizując ochotnicze formacje sanitarne. Bezwzględną wierność wyznawanym ideałom Tarrou przepłaca życiem, pada bowiem jedną z ostatnich ofiar epidemii.
Postawę Tarrou cechuje niewątpliwy heroizm. Podejmuje on walkę z epidemią, wiedząc, że nie będzie mógł jej powstrzymać.Nie wydaje się odczuwać strachu, nie ma wątpliwości, co do słuszności własnego postępowania. Tarrou kieruje się ideałami humanistycznymi- człowieka, jego dobro i prawo do życia stawia na pierwszym miejscu i to tym wartościom podporządkowuje wszystkie swoje działania. Opowiada się za życiem, niezależnie od sytuacji i bezwzględnie sprzeciwia się śmierci. Bohater potępia zabójstwo i uważa, że ludzie nie mają prawa „bawić się w Boga” i podejmować decyzji o pozbawieniu kogoś życia. W postaci Tarrou imponuje to, że nieprzerwanie, ofiarnie walczy w obronie swoich ideałów, zdając sobie sprawę z tego, że przyjęcie biernej postawy byłoby równoznaczne z akceptacją zła.