Przemiana człowieka jako zasada romantycznego stylu życia.

Temat: Wskaż romantycznych bohaterów literackich, którzy doznają głębokiej przemiany i stają się innymi ludźmi, niż byli. Jak rozumiesz znaczenie tych przemian? Napisz pracę na temat: „Przemiana człowieka jako zasada romantycznego stylu życia.

Okres romantyzmu na trwałe wpisał się dzieje literatury, jako czas wielu zmian. Poprzedzony bezpośrednio przez oświecenie, był mu przeciwstawny. Literatura Romantyzmu była wyrazem protestu przeciwko kultowi rozumu, jakim charakteryzowało się Oświecenie. Nie dziwi, więc fakt, iż bohaterem romantycznym kierowały przede wszystkim emocje i uczucia. Bohaterzy stali się wybitnymi indywidualnościami, często zapatrzeni w siebie samych, nieszczęśliwie zakochani. Polska literatura romantyzmu wyróżnia się na tle innych, ponieważ często porusza kwestie narodowe i patriotyczne. Narodowy charakter polskiej literatury romantyzmu wyjaśnia fakt, że jej bohater zawsze angażował się w walkę o wolność ojczyzny. Ale on tylko niekiedy rodził się od razu patriotą. Zanim cel swego życia odnalazł w walce o niepodległość, często musiała zajść w nim głęboka przemiana wewnętrzna.
Taka właśnie przemiana zachodzi w Gustawie, którego poznajemy w „Dziadach” A. Mickiewicza. Początkowo Gustaw ukazany zostaje jako typowy bohater romantyczny – namiętny, pełen uczucia, ale nieszczęśliwie zakochany. Gustaw cierpi, gdyż jego ukochana poślubiła kogoś innego. Rozpacz wypełnia go całkowicie, odsuwa się od innych ludzi i znika. Tak wygląda postać Gustawa z cz. IV „Dziadów”. Gustaw powraca w cz. III. Jest on uwięziony w lochach, wtedy podczas snu zachodzi w nim duchowa przemiana, którą najlepiej obrazują słowa zapisane przez niego samego na ścianie: „Umarł Gustaw, a narodził się Konrad 1 listopada 1823”. Konrad jest diametralnie różny od przedstawionego nam wcześniej Gustawa. Jego głównym celem jest dbanie o dobro ojczyzny, która staje dla niego wszystkim.
„Kordian” J. Słowackiego to kolejny utwór, gdzie we wnętrzu bohatera zachodzi przemiana. Tytułowego bohatera poznajemy, gdy ma 14 lat. Jest to młodzieniec pełen ambicji, marzeń o zrobieniu czegoś znaczącego, wspaniałego, czegoś, co uczyni go człowiekiem wielkim. Jednak młody chłopiec nie widzi kierunków do spełnienia marzeń. W dodatku Laura – kobieta, w której jest zakochany, nie odwzajemnia jego uczuć. Jest to starsza od niego samego kobieta, która tylko bawi się uczuciami młodzieńcza. To skłania bohatera do podjęcia samobójczej próby. Po tej sytuacji pokazany zostaje nam Kordian podróżujący po Europie. Szuka on nowych dróg w swoim życiu, uczy się świata, w którym przyszło mu żyć. W tym czasie wyobrażenia jakie wykreował sobie wcześniej legną w gruzach. Dowiaduje się, że światem kierują pieniądze, a nie wzniosłe ideały. Na górze Mount Blanc zachodzi w nim jakże ważna wewnętrzna przemiana. Kordian odnajduje cel swego życia – jest nim walka o wolność ojczyzny.
Hrabia Henryk to bohater „Nie-Boskiej komedii” Z. Krasińskiego. Najpierw poznajemy go jako nieodpowiedzialnego męża, który zaniedbuje swoją rodzinę podążając za swą miłością, poezją. Bohater dostrzega prawdziwe – szatańskie oblicze dziewicy. Przemiana zachodzi w tym bohaterze pod wpływem słów wielkiego, czarnego orła: „Szable ojców twoich, bij się o ich cześć i potęgę”. Nierozważny, młody człowiek staje w obronie sprawy, która wydaje mu się być ważna.
Zarówno Polscy jak i zagraniczni bohaterowie okresu romantycznego byli młodymi ludźmi, pełnymi emocji i wewnętrznego buntu. Byli to ludzie dążący do szlachetnych wartości i wielkich namiętności. Polski bohater jednak znacznie się różnił. Miał on wpisaną w swój los możliwość wewnętrznej przemiany, która zmieniała ich dotychczasowe życie. Do tej chwili najważniejszą dla nich rzeczą było ich własne dobro, po przemianie tą rzeczą stawała się ojczyzna. Bez wątpienia w ich przypadku można użyć określenia „duchowe odrodzenie”, czy też „zmartwychwstanie”. Przykłady, które dawali ludziom w tamtych czasach poeci, miały pokazać im możliwość walki o wolność i dobro ojczyzny.