Przykuty prometeusz
Obraz oparty jest na mitologicznej historii o tytanie Prometeuszu który ukradł bogom ogień aby dać go ludzkości.
Obraz zainspirowany został wizytą Rubensa we Włoszech gdzie ujrzał kolory i majestatyczne formy które zastosował właśnie w tym dziele.
Powstał on pomiędzy 1611 a 1612.
Dzieło przedstawia niemalże nagiego mężczyznę przykutego do skały walczącego z orłem który wyjada mu wątrobe.
Obraz jest idealnym odzwierciedleniem brakowego stylu malarstwa. Można w nim ujrzeć większosc cech brakowego malarstwa.
W obrazie rzuca sie w oczy dramat walki Prometeusza, gdy spoglądam na twarz orla odnoszę wrażenie iż grymas na jego twarzy przedstawia przyjemność - przyjemność z cierpienia Prometeusza.
Do namalowania poszczególnych postaci Rubens użył różnych technik. Prometeusz nie wygląda jako ofiara, pomimo swego dramatu
z obrazu można odczuć iż istnieje dla niego nadzieja. Widać napięcie pomiędzy widocznymi na obrazie postaciami. Prometeusz sprawia wrażenie jakby czekał na odpowiedni moment, aby uderzyć i uwolnić sie z swojej niewoli,aby podkreślić dramatyzm postaci Prometeusza Rubens zdecydował sie po ukończeniu obrazu na domalowanie większej ilości łańcuchów.
Czas czytania: 1 minuta
Treść zweryfikowana i sprawdzona
Zgodnie z misją, Redakcja serwisu dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne i sprawdzone treści edukacyjne.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.
Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany materiał został zweryfikowany przez Redakcję lub ekspertów współpracujących z serwisem.
Weryfikacja tekstu odbywa się na następujących poziomach:
1. Sprawdzenie tekstu pod kątem ewentualnych błędów ortograficznych, stylistycznych, interpunkcyjnych lub innych.
2. Weryfikacja tekstu pod kątem błędów rzeczowych.
3. Sprawdzenie materiału pod kątem ich aktualności.