Beethoven

Ludwig van Beethoven


Ludwig van Beethoven urodził się w 1770 r. w Bonn, wówczas obskurnym mieście prowincjonalnym. Przyszedł na świat w rodzinie o muzycznym rodowodzie - jego ojciec i dziadek byli muzykami bońskiej kapeli dworskiej ale przez pierwszych kilkanaście lat życia nie wykazywał szczególnego zainteresowania muzyką.

Okres szczęśliwego dzieciństwa zakończył się dla niego w 1773 r. wraz ze śmiercią dziadka. Alkoholizm ojca doprowadził rodzinę do ruiny, z której podźwigną ją dopiero dwunastoletni Ludwig zarabiając jako pomocnik nadwornego organisty. Mimo ciążącego na nim obowiązku utrzymania rodziny, jego nieoczekiwanie odkryty talent muzyczny rozwijał się tak obiecująco, że w 1787 r. w wieku 17 lat młodzieniec został wysłany do Wiednia.

Stolica Austrii stanowiła wówczas europejskie centrum kultury i przyjęła Beethovena bardzo gościnnie. Podczas kilkumiesięcznego pobytu został wprowadzony do najlepszych domów, nadążał za nowinkami mody i stał się ulubieńcem towarzystwa. Niebawem został przedstawiony Mozartowi, co zaowocowało kilkoma lekcjami muzyki z samym mistrzem.

Szczęście Beethovena nie trwało jednak długo: już wkrótce otrzymał wiadomość o śmierci matki. Rozgoryczony powrócił do Bonn, nie mogąc przeboleć utraconej szansy. Przez pięć lat utrzymywał się z lekcji muzyki w rodzinie pewnej zamożnej wdowy. Dzięki niej po raz kolejny nawiązał kontakty z wpływowymi osobistościami.

Nieoczekiwanie twórczość Beethovena zyskała uznanie w oczach austriackiego kompozytora Haydna, który zaprosił go do Wiednia w 1792 r. Beethoven przyjął zaproszenie i na dobre opuścił rodzinne miasto. Wiedeń stał przed nim otworem. Wysławił się jako pianista i improwizator. W 1705 roku dał pierwszy swój koncert publiczny a jego uznanie wciąż rosło. Rok później odbył podróże miedzy innymi do Pragi i Berlina.

W Wiedniu zaprzyjaźnił się z Hrabiną von Brushwik i jego siostrami Teresą i Josephiną.
Beethoven był postacią bardzo lubianą i dzięki pomocy materialnej możnych mecenasów i wydaniu swych dział, Beethoven mógł tworzyć jako niezależny artysta. Jego spojrzenie na świat ukształtowały tendencje oświecenia i idee Wielkiej Rewolucji Francuskiej.

W 1802 roku Beethovena dotknęła osobista tragedia: przeżył psychiczne załamanie spowodowane zanikiem słuchu. Ogłuchł zupełnie około 1818 roku.

Wszystko to złożyło się na coraz większą samotność kompozytora, pomimo że jego notatki i zapiski z tego okresu ukazują niezwykle dynamiczny okres twórcy, a w muzyce dążenie do doskonałego opanowania dźwięku i kompozycji.
Utwory tego okresu są wyrazem dramatycznej walki i pochwały życia – wytyczyły rozwój muzyki na cały XIX wiek.
Beethoven zmarł w 1827 roku w wieku 57 lat, pozostawiając po sobie dziesiątki dzieł.

Najważniejsze dzieła Beethovena:
Symfonie – I C-dur ( 1800 r.)
- III Es-dur – Eroica (1803 r.)
- V c-moll (1808) – z charakterystycznym motywem „losu”
- VI F-dur – Pastoralna (1808)
- IX d-moll
5 koncertów fortepianowych
m innymi
- III c-moll
- V Es-dur
Koncert skrzypcowy D-dur
I wiele, wiele innych
- 5 sonat na wiolonczelę i fortepian, tria, 16 kwartetów smyczkowych, kwintety, 32 sonaty w tym tak znane jak Patetyczna i Księżycowa, bagatele, ronda, dzieła wokalno-instrumentalne takie jak opera Fidelo, wielka msza symfoniczna Missa Solemnis, pieśni, oratoria Chrystus na Górze Oliwnej.