Przyjaźń powinna być jedną z największych wartości w życiu człowieka.

Może warto najpierw zastanowić się nad znaczeniem słowa przyjaźń. Jest to duchowa, emocjonalna i platoniczna więź łącząca dwoje lub więcej ludzi. Przyjaźń powinna być jedną z największych wartości w życiu człowieka.

Argumentem potwierdzającym tezę jest to, że mając przyjaciela nie czujemy się samotni. Zawsze mamy kogoś, na kogo możemy liczyć w każdej sytuacji. Mieć prawdziwego przyjaciela to wielkie szczęście. Przyjaźń nic nie kosztuje. Nie jest rzeczą materialną. Nie można jej kupić. Przyjaciele zawsze mogą na sobie polegać, nie mają przed sobą sekretów ani tajemnic, radzą się siebie nawzajem. Często traktują siebie jak kolejnego członka rodziny. Ten, kto zdobył prawdziwego przyjaciela i doznał przyjaźni powinien o nią dbać, żeby jej nie zmarnować.

Książka, Lucy Mount Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza” opowiada historię sieroty, która trafiła pod opiekę dwojga starszych ludzi. Życie Ani bardzo się zmieniło, kiedy poznała prawdziwą przyjaciółkę – Dianę. Dziewczynki spędzały ze sobą dużo czasu i przeżywały różne przygody. Obiecywały sobie przyjaźń na całe życie. Mimo wielu przeszkód, które stawały na drodze ich przyjaźni, zostały ze sobą na dobre i na złe. Wspierały się wzajemnie w trudnych sytuacjach, ufając sobie bezgranicznie. Z wiekiem ich przyjaźń stawała się bardziej dojrzała i umacniała się.

Nie należy zapominać, że ważną cechą przyjaźni jest tolerancja. Komuś może wydawać się, że kolor skóry, religia czy też wiek mogą być przeszkodą w przyjaźni. Uważam, że tak nie jest. Świadczy o tym przykład pięknej przyjaźni starego, ubogiego rybaka Santiago i kilkunastoletniego chłopca Manolina w książce Ernesta Hemingwaya, pt. „Stary człowiek i morze”.

Jak wcześniej wspomniałam na początku mojej tezy przyjaźń to jedna z największych wartości. Przyjaźń pozwala nam na poczucie szczęścia i zadowolenia. Dzięki temu nasze codzienne nudne dni staja się weselsze i pełne wrażeń.

Powinniśmy jednak pamiętać, że na przyjaźń i zaufanie trzeba sobie także zasłużyć swoimi czynami i zachowaniem. To relacja działająca w dwie strony. Nie możemy oczekiwać ciągłych poświęceń ze strony przyjaciela, nie dając nic od siebie. Przytoczę cytat Pitagorasa: „Tak postępuj z przyjaciółmi, aby nie stali się nieprzyjaciółmi, a z nieprzyjaciółmi tak, żeby jak najprędzej stali się Tobie przyjaciółmi.”