Rola magii w kulturze antycznej

Antyk jest pierwszą epoką w dziejach kultury i zarazem epoką najdłuższą. W czasach antyku uformowały się kanony literatury, sztuki i kultury europejskiej, do których odwoływały się wszystkie kolejne epoki. Czy w czasach, kiedy powstawały pierwsze style architektoniczne i rozwijała się literatura oraz teatr jest miejsce na jakiekolwiek elementy metafizyki? Czy magia mogła mieć znaczący wpływ na kulturę antyku, w której dominował antropocentryzm?
W starożytności magia wiązała się zwykle nierozerwalnie z religijnymi wierzeniami. Opierała się o wiarę w pewne zjawiska, czy to zachodzące w przyrodzie w ogóle, czy też tylko w istocie ludzkiej. Starożytność jest kolebką najpopularniejszych później doktryn okultystycznych, takich jak kabała, hermetyzm, animizm oraz w późniejszym czasie pogaństwo. Magia narodziła się z trzech różnych dziedzin: z medycyny (np. zioła) religii i matematyki (np. astronomia, astrologia). Zaklęcie było rodzajem modlitwy i, tak jak wszystkie modlitwy, mogło zostać nie wysłuchane.
Magia grecko-rzymska inaczej określana mianem magii antycznej, rozwinęła się w kulturze grecko-rzymskiej czyli jak się zakłada w okresie od I w p.n.e. do V w n.e.. Z tego też czasu pochodzą wszelkie jej przejawy, czyli papirusy magiczne, tabliczki metalowe z grawerowanymi zaklęciami, amulety w postaci np. ozdób i biżuterii. W ówczesnych czasach magia była wszechobecna. Praktykowali ją ludzie wszelkich stanów i zawodów z mniejszą lub większą wiarą. Wróżbici, astrologowie sprzedający swoje umiejętności, eksperci od magicznych ziół i zaklęć byli powszechnym zjawiskiem. Zawsze też można było wynająć pisarza, który napisał stosowną formułę magiczną na papirusie. Często spotykane były budynki ozdobione mozaikami lub posągami bądź malowidłami o podtekście magicznym, które miały chronić dom i jego mieszkańców przed niebezpieczeństwem. Ludzie nosili biżuterię lub ozdoby traktowane jako amulety, bądź z ornamentem o symbolice magicznej. Traktowanie magii jako sztuki, a więc podziwianie jej, radość z jej tworzenia oraz z możliwości podzielenia się swoją wiedzą z ludźmi, którzy Sztukę tą zrozumieją jest pomocne w znoszeniu trudów codzienności i problemów, jakie stawia przed nami życie. Za jeden z elementów magii można uznać karmę, która polegała na tym, aby nie robić bliźniemu niczego złego bo w przyszłości mogłoby nam grozić to samo. Ta teoria ma swoje odzwierciedlenie we współczesnym przysłowiu: „Nie rób drugiemu co tobie niemiłe”.
Powstaje pytanie dlaczego wówczas wierzono w moce i praktyki magiczne?
Odpowiedzi mogą być bardzo różne. Jedną z nich może być niezrozumienie niektórych spraw, zjawisk. Wytłumaczenie ich sobie jako ingerencji sił nadprzyrodzonych pozwalało przyjąć rzeczy nie do pojęcia dla ówcześnie żyjących ludzi. Tam gdzie nic nie można było poradzić obrzędy magiczne dawały poczucie, że coś jednak zostało zrobione.